تحلیل رابطه روش های جامعه پذیری سازمانی و هویت سازمانی در شهرداری اصفهان

یکی از فرآیند های مهم در رابطه با منابع انسانی فرآیند جامعه پذیری سازمانی است. جامعه پذیری به معنای هم راهی و هم نوایی فرد با ارزش ها، هنجارها و نگرش های گروهی و اجتماعی است. هویت سازمانی ابزاری استراتژیک جهت تحقق اهداف و چشم انداز ها است و منجر به تعلق فرد به سازمان می گردد. از آنجا که رفتار کارکنان تحت تاثیر جامعه پذیری سازمانی و قدرت هویت سازمانی است، از اینرو به بررسی رابطه این دو مقوله مهم رفتارسازمانی پرداخته می شود. هدف از انجام این پژوهش، تحلیل رابطه روش های جامعه پذیری سازمانی و هویت سازمانی در شهرداری اصفهان بوده است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- همبستگی است و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان رسمی، پیمانی و قراردادی شهرداری اصفهان بوده است. حجم نمونه آماری 143 آزمودنی بوده که از شش منطقه شهرداری به شکل تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد برگرفته از مدل جامعه پذیری جونز(1986) و هویت سازمانی چنی(1982) استفاده شد. برای روایی هر دو پرسشنامه از روایی صوری بهره گرفته شد و برای سنجش میزان پایایی نیز از روش آلفای کرونباخ در یک مطالعه مقدماتی روی یک نمونه 30 نفری، پرسشنامه جامعه پذیری 84/0و هویت سازمانی 90/0 استفاده شده است. روابط جامعه پذیری سازمانی (جمعی، رسمی، ثابت، متوالی، پیوسته و تایید) با هویت سازمانی در قالب شش فرضیه با استفاده ازآزمون t تک عاملی، آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین جهت تکمیل نتایج پژوهش از آزمون فریدمن، آزمون t مستقل، آزمون میانگین چند جامعه (anova) و آزمون توکی استفاده گردیده است. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که روش های جامعه پذیری سازمانی با هویت سازمانی رابطه مثبت و معناداری دارند و نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد سه روش تأیید، پیوسته و ثابت جامعه پذیری سازمانی، پیش بینی کننده های قوی تری برای هویت سازمانی هستند.