اثر روش کاربرد پتاسیم ونیتروژن بر رشدرویشی و کمیت و کیفیت محصول انگور بیدانه قرمز.

ایران بعنوان مبادی پیدایش و پراکنش انگورهای اروپایی (vitis vinifera l.) شناخته شده است. گرچه انگور یکی از محصولات عمده در ایرن است، ولی کیفیت و کمیت محصول، به ویژه در استان زنجان پایین می باشد. عوامل متعددی در میزان کیفیت و کمیت محصول نقش داشته که یکی از مهمترین آنها تغذیه متعادل تاکستان ها می باشد. نقش عناصر غذایی مخصوصاً پتاسیم و نیتروژن در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت و کمیت انگور بسیار با اهمیت می باشد. این تحقیق به منظور تعیین تاثیر روش کاربرد پتاسیم و نیتروژن بر رشد رویشی و کمیت و کیفیت محصول انگور بیدانه قرمز در استان زنجان، شهرستان خرمدره با 12 تیمار و 3 تکرار با آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی انجام شد. تیمارها شامل: تیمار شاهد (بدون مصرف کود) و تیمارهای کودی به صورت محلول پاشی، خاکدهی مستقیم، ترکیب دو روش محلول پاشی و خاکدهی مستقیم اجرا گردید. مصرف نیتروژن و پتاسیم بترتیب به میزان 100 گرم اوره و 100 گرم سولفات پتاسیم برای هر بوته بجز شاهد در سه مرحله میوه بستن، سه هفته بعد از میوه بستن و تغییر رنگ حبه ها انجام شد و داده های جمع آوری شده با نرم افزار spss تجزیه گردید. نتایج نشان داد که ترکیب دو روش محلول پاشی و خاکدهی مستقیم باعث افزایش سطح برگ، وزن خوشه، طول شاخه سال جاری و در نهایت عملکرد بوته می شود. محلول پاشی سولفات پتاسیم به تنهایی سبب افزایش آنتوسیانین حبه ها، ph، شاخص طعم (tss/ta) می شود. همچنین محلول پاشی سولفات پتاسیم بر شاخ وبرگ باعث کاهش اسیدیته آب میوه می شود. اثر متقابل نیتروژن و پتاسیم و روش کودهی هیچ تاثیری در سفتی حبه ها ندارد.