بررسی نظریه اینهمانی نفس و بدن و نقد آن بر مبنای دیدگاه صدرا

محوری ترین مساله در فلسفه ذهن که یکی از حوزه های زنده و پویا در فلسفه تحلیلی معاصر است، تبیین رابطه ذهن و بدن است، به طوری که غالب نظریه های مربوط به ماهیت ذهن تحت تأثیر این مسأله شکل گرفته اند. این پایان نامه، به معرفی و تبیین نظریه های اینهمانی ذهن و بدن در فلسف? ذهن معاصر و نقد آنها با تکیه بر آراء ملا صدرا پرداخته است. نظریه های اینهمانی ذهن و بدن به دو دست? نظریه های اینهمانی نوعی و نظریه های اینهمانی مصداقی تقسیم می شوند. اینهمانی نوعی انواع حالات ذهنی و حالات فیزیکی را یکی می داند. در این دسته از نظریه های اینهمانی، با حذف متافیزیکی حالات ذهنی، بیش از آن که به تبیین رابطه ذهن و بدن پرداخته شود صورت مسأله تغییر می کند. اما در نظریه های اینهمانی مصداقی تبیین رابطه ذهن و بدن با تمایز دو مرتبه وجودی فرازین و فرودین برای حالات ذهنی و حالات فیزیکی صورت می پذیرد. این نظریه ها اگرچه در بنیاد ماتریالیستی است، چراکه مرتبه فرازین را کاملا بر مرتبه فرودین و مادی استوار می کند با این حال مانند نظریه های دست? نخست به حذف هستی شناختی حالت های ذهنی منتهی نمی شود. از دیدگاه صدرا، رابطه ذهن و بدن نمی تواند رابطه عرض و موضوع قلمداد شود در حالی که در تمام روایت های نظریه اینهمانی، ذهن به عنوان یک عرض برای بدن تلقی می شود. عرض بودن حالات ذهنی مطلبی نیست که مقبول دیدگاه صدرایی واقع شود.