تجزیه ارتباط نشانگرهای مولکولی و انتقال مجدد ماده خشک در جو (hordeum vulgare l.)

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی 40 ژنوتیپ جو، از لحاظ انتقال مجدد ماده خشک و برخی صفات مورفولوژیک تحت تنش رطوبتی،آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. سطوح تنش آبی به عنوان عامل اصلی به صورت آبیاری کامل (شاهد)، تنش متوسط (2/1 آب آبیاری) و تنش شدید (قطع آبیاری) و 40 ژنوتیپ به عنوان عامل فرعی در نظرگرفته شدند. برای بررسی چندشکلی dna بین ژنوتیپها، از نشانگرهای مولکولی aflp، issr و rapd استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنی-دار بین ژنوتیپ ها از نظر کلیه صفات اندازه گیری شده را نشان داد. رقم صحرا و جو لخت14 بیشترین و لاین های dari-friz88-a-3، dari-friz88-a-8، dari-friz88-a-6 و دایتون کمترین میزان انتقال مجدد ماده خشک از ساقه به دانه را در زمان پر شدن دانه دارا بودند. لاین های dari-friz88-a-5 و aby1-9 به ترتیب برترین ژنوتیپ ها از نظر کارایی انتقال مجدد ساقه و پدانکل بودند. صفات مقدار انتقال مجدد ماده خشک ساقه و پدانکل، سهم انتقال مجدد ساقه و وزن هزار دانه بیشترین وراثت پذیری و طول پدانکل کمترین وراثت پذیری را دارا بودند. گروه بندی ژنوتیپ ها بر اساس داده های مورفوفیزیولوژیک و مولکولی در سه سطح تنش جداگانه صورت گرفت. وجه مشترک هر سه گروهبندی هم از لحاظ فنوتیپی و هم از لحاظ ژنوتیپی ، تفکیک ارقام جو لخت از اکثر ژنوتیپ های مورد بررسی در یک یا دو خوشه متمایز بود. بر اساس ضریب تشابه دایس لاین های f-erb-84-11 و f-a3-3 دارای کمترین فاصله ژنتیکی و لاین های dari-friz-a-8 و f-erb-85-5 دارای بیشترین فاصله ژنتیکی بودند. تطابق چندانی بین گروه بندی ژنوتیپ ها بر اساس داده های مورفوفیزولوژیک و مولکولی وجود نداشت.