ادراک دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان در مورد دروس تربیت بدنی عمومی و ارتباط آن با میزان مشارکت آنها در فعالیتهای ورزشی

هدف از این پژوهش بررسی ادراک دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان در مورد دروس تربیت بدنی عمومی بود. روش تحقیق توصیفی - پیمایشی و همبستگی بوده و از پرسشنامه محقق ساخته در طیف چهار گزینه ای لیکرت استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال تحصیلی 1390-1389 که 19750 نفر بودند. جامعه نمونه 380 نفر با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان (1970) انجام شده و سپس نمونه ها به روش نمونه گیری متناسب با حجم و نمونه گیری خوشه ای مشخص شدند. برای تحلیل داده ها از روشهای آماری همچون محاسبه فراوانیها، میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی، آزمون t، تحلیل واریانس (anova) و آزمون پست-هوک بنفرونی (post-hoc bonferroni) استفاده شده است. نتایج نشان داد که دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان درک مثبتی از دروس تربیت بدنی عمومی داشته (میانگین 68/34 و انحراف معیار 03/4) و گرایش آنها نسبت به این دروس نیز مثبت و خوب بوده است (میانگین 88/31 و انحراف معیار 49/3)، به اعتقاد دانشجویان این دانشگاه دروس تربیت بدنی در کسب توانمندی برای ورزش های قهرمانی مفید و موثر بوده (میانگین 50/14 و انحراف معیار 33/2) و معتقد بودند که این دروس در درک مزایای ورزش به آنها کمک کرده است (میانگین 88/15 و انحراف معیار 46/2)، مضافاً اینکه دروس تربیت بدنی عمومی در افزایش تمایل آنها به ورزش موثر بوده است (با میانگین 81/16 و انحراف معیار 33/3)، ولی این تمایل در حدی نبوده است که دانشجویان را به بیش از یک جلسه تمرینات بدنی و ورزش ترغیب نماید. نتایج در ارتباط با تاثیر دروس تربیت بدنی در رفتارهای فعلی دانشجویان نشان می دهد که 2/38 درصد از آنها، خارج از کلاس های تربیت بدنی اصلاً ورزش نمی کنند؛ 8/31 درصد از آنها فقط یک جلسه در هفته ورزش و فعالیتهای بدنی دارند، 3/16 درصد دو جلسه در هفته و 7/13 درصد از نمونه ها بیش از دو جلسه در هفته تمرینات ورزشی دارند. معذالک در یک جمع بندی کلی دیدگاه دانشجویان در مورد مولفه های مربوط به دروس تربیت بدنی عمومی با میانگین 76/113 و انحراف معیار 79/9 در سطح خوب بوده است. توصیه می شود، دروس تربیت بدنی نبایستی فقط به یادگیری مهارت های تاکید کند که در سر فصل این دروس آورده شده است. برای بیشتر دانشجویان دروس تربیت بدنی ممکن است تنها فرصتی باشد که آنها سرگرمی و عناصر سرگرم کننده در باره فعالیت های ورزشی را تجربه کنند. اگر به این عناصر در دروس تربیت بدنی توجه نشود و دانشجویان فعالیت های موجود در این دروس را خسته کننده، ملال آور و بی معنی ببینند، قاعدتاً تمایل به ورزش و فعالیت های بدنی بیشتر در دانشجویان تقلیل پیدا خواهد کرد.