پژوهشی در فرهنگ زیورآلات و تطور و تحول آن در مناطق گیلان (تالش) و چهارمحال و بختیاری (شهرکرد) با نگرشی به مطبوعات ایران در این زمینه مورد مطالعه: روستاهای نومندان و سرآقاسید

محورهای بحث این پایان نامه بر پایه ی معرفی زیورآلات دو منطقه ی جغرافیایی کاملاً مجزا در این سرزمین برنامه ریزی شده. یکی از این مناطق در نواحی کوهستانی شمال غربی با حاکمیت قوم تالش و زبان ترکی- تالشی است. و دیگری در بخش غربی ایران و در میان رشته کوه های زاگرس با حاکمیت ایل بختیاری و زبان زیبای لری بختیاری قرار دارد. بحث ابتدایی با پیشینه ی زیورآلات در جهان، ایران، گیلان و بختیاری آغاز شده و سپس با معرفی هر دو روستای مورد مطالعه از کلیات تا جزئیات جغرافیایی طبیعی، انسانی و غیره ادامه می یابد. هدف اصلی از این بررسی انجام مقایسه ی زیورآلات دو منطقه نیست، بلکه معرفی آنها و اخذ نتایج بیشتری است که شامل: بررسی جنبه های کاربردی زیورآلات، سیر تحول یکی از زیر شاخه های مجموعه زیورآلات، برخی باورها مرتبط با آنهاست. برای نزدیک شدن این مجموعه به اهداف و نتایج مورد نظر از تعداد زیادی عکس، تصویر رنگی و سیاه سفید، جدول، نمودار، منابع کتابخانه ای، میدانی، منابع فیلم و اینترنتی استفاده شده است. در فصل آخر مطالب ارائه شده فقط در حیطه ی دو استان مزبور نیست، بلکه مجموعه ای از چند سال مطالعه در این رابطه با پشتوانه ای از زیورآلات سایر مناطق ایران و جهان همچون: ترکمن، سیستان و بلوچستان، بخش های جنوبی ایران، افعانستان، کشورهای عربی، مراکش، اندونزی و... می باشد. در واقع در یک هدف نهفته اشاره های این مطالب به وجود ریشه های فرهنگی- هنری میان تمامی انسان های این کره خاکی است. که از ابتدای خلقت تاکنون خواسته یا ناخواسته از وجوه مشترکی در فرهنگ، آداب و رسوم، اعتقادات و باورهای خود برخوردار بوده اند.