بررسی مقایسه ای ارتباط بین ساختار مالکیت و بازدهی سهام در صنایع مختلف در بورس اوراق بهادار تهران(مطالعه موردی:صنایع مواد غذایی و آشامیدنی ،کانی فلزی،کانی غیر فلزی،سیمان و دارویی)

چکیده : مروری بر اندیشه های اقتصادی بیانگر این واقعیت است که در اعصار مختلف همواره میان نقش دولت (مالکیت دولتی) و بخش خصوصی در فعالیت های اقتصادی مرزبندی خاصی وجود دارد. در دهه 1960 و 1970 به خصوص در کشو رهای در حال توسعه، اقتصاد دولتی بر اقتصاد غیر دولتی (بازار) ترجیح داده می شد. این امر ناشی از این باور بود که در صورت دخالت هر چه بیشتر دولت امکان تولید و توزیع کالاها و خدمات به قیمت های پایین بیشتر شده و کالاها و خدمات عمومی فراوان تر خواهد بود. اما در اواخر دهه 1970 بحث عدم کارآیی شرکت های دولتی موجب ظهور تفکر جدیدی گردید که انجام اصلاحات و خصوصی سازی را به عنوان راهکارهایی برای حل مشکل فوق قلمداد می نماید. تحقیق حاضر به بررسی تاثیر نفوذ، کنترل و مالکیت خصوصی و دولتی بر بازدهی شرکت ها در صنعت های مورد نمونه می پردازد. برای این منظور، وضعیت مالکیت 116 شرکت از صنعت های مورد نمونه در بورس تهران طی سال های 81 تا 88 بررسی و شرکت های مورد نظر در دو گروه طبقه بندی شده-اند . گروه اول بیشتر از 50% و گروه دوم کمتر از 50% از سهامشان طی دوره 8 ساله متعلق به بخش خصوصی بوده است. طبق تئوری نمایندگی در شرکت های سهامی مدیران، نمایندگان سهامداران بوده و باید حداکثر نمودن ثروت سهامداران از طریق افزایش ارزش شرکت را جزو اهداف اصلی خود در نظر داشته باشند به همین دلیل در تحقیق حاضر برای ارزیابی بازدهی شرکت ها از معیار بازده کل سهام به عنوان شاخصی برای اندازه گیری ثروت سهامداران استفاده شده است(دوانی،غلامحسین،1383). برای آزمون فرضیه ها از آزمون t-test استفاده شده است که با نرم افزار minitab فرضیه-ها آزمون گردیده اند که نتایج آزمون ها حاکی از آنست که ساختار بیش از 50%مالکیت خصوصی، بازدهی بیشتری نسبت به ساختاری بیش از 50% مالکیت دولتی در سالهای مورد مطالعه (88-81)دارد.