بررسی ارتباط میان سرمایه فکری و رضایت شغلی از دیدگاه کارکنان ستادی نواحی هفت گانه آموزش و پرورش شهرستان مشهد

در اقتصاد مبتنی بر دانش از سرمایه فکری به منظور خلق و افزایش ارزش سازمانی استفاده می شود و موفقیت یک سازمان به توانایی اش در مدیریت این منبع کمیاب بستگی دارد . به علاوه ، یکی از قابلیت های مهم سازمانی که می تواند نقشی تاثیرگذار در اثربخشی یک سازمان ایفا کند ، رضایت شغلی است . از این رو ، تحقیق حاضر با هدف بررسی ارتباط سرمایه های فکری و رضایت شغلی کارکنان و تاثیر متقابل آنها بر یکدیگر انجام شده است . تحقیق حاضر از حیث روش توصیفی و تحلیلی و از نظر نوع کاربردی است . این تحقیق بر روی 248 نفر از کارکنان اداری شاغل در نواحی هفت گانه آموزش و پرورش شهرستان مشهد انجام شد. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه است که جهت گردآوری داده ها استفاده شد و میزان پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بیشتر از 8/0 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات آزمون های آماری t استیودنت ، تحلیل واریانس و دانکن با استفاده از نرم افزار spss به کار گرفته شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بین سرمایه های فکری سازمان و رضایت شغلی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد . بر اساس یافته های تحقیق میانگین تاثیرگذاری شاخصهای سرمایه فکری بر رضایت شغلی کارکنان برابر 89/3 و بیشتر از مقدار متوسط 3 است که نشان می دهد سرمایه های فکری تاثیر مثبتی بر رضایت شغلی کارکنان دارند .همچنین نتایج نشان می دهد که میزان تاثیر گذاری عناصر سرمایه فکری بر رضایت شغلی کارکنان با یکدیگر متفاوت است که این مقدار برای سرمایه رابطه ای، انسانی و ساختاری به ترتیب برابر با 67/3 ، 80/3 و 13/4 می باشد . از سوی دیگر میانگین تاثیرگذاری رضایت شغلی کارکنان بر شاخصهای سرمایه فکری برابر 08/4 و بیشتر از مقدار متوسط 3 می باشد و بدین معنی است که رضایت شغلی کارکنان بر سرمایه های فکری سازمان اثر مثبت و معناداری دارد . بر اساس نتایج حاصله میانگین تاثیرگذاری رضایت شغلی بر سرمایه های رابطه ای ، انسانی و ساختاری به ترتیب برابر با 14/4 ،26/4 و 90/3 می باشد . کلید واژه ها : سرمایه فکری ، سرمایه ساختاری ، سرمایه رابطه ای ، سرمایه انسانی ، رضایت شغلی