بررسی تجمع زیستی و دفع فلز مس از بافتهای مختلف سیاه ماهی(capoeta fusca)

آلودگی اکوسیستم های آبی با فلزات سنگین توجه جهانیان را بدلیل اثرات مضر آنها روی سلامتی انسان و سایر موجودات در محیط زیست بیشتر جلب کرده است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان تجمع زیستی و دفع فلز مس (cucl2)، در بافتهای آبشش، عضله و پوست سیاه ماهی (capoeta fusca) می باشد.نمونه های ماهی با میانگین طول کل 54/13 سانتیمتر و وزن 45/20 گرم پس از جمع آوری و سازگاری در محیط آزمایشگاه به مدت 10 روز، در داخل آکواریوم ها ی 40 لیتری به صورت یکی شاهد و دو گروه تحت سم مس 25/0 و 75/0میلی گرم بر لیتر با سه تکرار قرار گرفتند. بعد از اینکه نمونه ها در معرض ماده سمی قرار گرفتند، از هر گروه آزمایشگاهی و شاهد ، دو ماهی در زمان های تجمعی 7 ، 14 و 21 و دفع 10 روز جهت آنالیز نمونه برداری شدند. نتایج نشان می دهد که بافت آبشش یک اندام هدف برای جذب مس می باشد. نمونه برداری ماهی از قناتهای منطقه بیرجند در سال 1389 صورت گرفت. غلظت مس در بافت های آبشش ، عضله و پوست در دو غلظت زیر کشندگی پایین و بالا به ترتیب: 88/2، 2/1، 1/2 و 8/4، 9/1 ، 9/1 می باشد. میزان تجمع و دفع مس میان 3 بافت بصورت زیر می باشد: آبشش> پوست> عضله. نتیجه نهایی نشان داد که میزان دفع فلز مس بستگی به غلظت عنصر در اندام هدف ، طول دوره دفع و اختلالات اندام پس از روند انباشت دارد.