بررسی امکان تعمیم نتایج مربوط به قطعات تولید شده در فرایند هیدروفرمینگ قطعات مخروطی در مقیاس آزمایشگاهی به قطعات مشابه درمقیاس واقعی

چکیده فرآیند هیدروفرمینگ یکی از روش های شکل دهی با استفاده از سیال می باشد، سیال بعنوان یک محیط انعطاف پذیر است که برای شکل دهی قطعات متنوع توخالی مورد استفاده قرار می گیرد. هیدروفرمینگ ورق، فرآیندی است که در آن سیال تحت فشار جایگزین قالب می شود. این تکنولوژی دارای مزایای فراوانی چون نسبت کشش و دقت ابعادی بالا، صافی سطح مناسب و قابلیت شکل دهی قطعات پیچیده می باشد.در این تحقیق از " ماتریس- سیال " برای هیدروفرمینگ قطعات مخروطی استفاده شده است که ، سنبه بصورت صلب می باشد ولی سیال درون یک محفظه نقش ماتریس را بر عهده دارد. در این روش با استفاده از شبیه سازی اجزای محدود با نرم افزار abaqus و آزمایشات تجربی ، جهت تعمیم نتایج قطعه مخروطی ، در مقیاس آزمایشگاهی به قطعه مشابه در مقیاس واقعی که تقریبا " 4 برابر مقیاس نمونه آزمایشگاهی می باشد، بررسی انجام شد. مهمترین شاخص ها ازجمله نیروی پرس – فشار سیال – سر عت سنبه و همچنین پارامتر های هندسی (زاویه مخروط و شعاع سر مخروط ) و اثر این شاخص ها و پارامترها بر توزیع ضخامت در مقیاس واقعی نسبت به مقیاس آزمایشگاهی برای ورق مسی با درجه خلوص (99.9?) با ضخامت 5 میلی متر بررسی شد . سپس تاثیر نسبی شاخص ها در مقیاس واقعی به مقیاس آزمایشگاهی تعیین گردید .همچنین جهت بررسی تغییرات ضخامت و کیفیت سطح مطلوب قطعه مخروطی، مسیر های فشار مختلفی در مقیاس مقیاس واقعی به روش شبیه سازی مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان می دهد که با رعایت شاخص ها و پارامترهای هندسی مقیاس واقعی نسبت به مقیاس آزمایشگاهی می توان به قطعه مخروطی با زاویه راس 90 درجه دست یافت . و همچنین روند نسبی قابل قبولی بین نتایج حاصل از قطعه مخروطی در مقیاس ازمایشگاهی (4/1 مقیاس واقعی ) به روش شبیه سازی و تجربی با قطعه مشابه در مقیاس واقعی به روش شبیه سازی و تجربی دیده می شود.