سنتز و شناسایی پلی(اتر یورتان)های قطعه ای جدید بر پایه 3،6-دی ایزوبوتیل-2 ،5-دی کتوپیپرازین وپلی اترپلی اولهای مختلف و مقایسه میزان تخریب پذیری آنها درمحیط های مختلف

چکیده در این پروژه مونومر های 6,3-دی ایزوبوتیل-2،5-دی کتوپیپرازین (debdkp)، 6,3-دی فنیل-2،5- دی کتوپیپرازین dpdkp و یکسری پلی (اتر- اوره- یورتان) های (peuu) جدید بر پایه debdkp و 4 ، 4- متیلن - بیس (4- فنیل ایزوسیانات) (mdi) , پلی پروپیلن گلیکول(ppg) با وزن ملکولی1000 ,پلی تترا هیدروفوران (pthf) با وزن ملکولی1000 وپلی اتیلن گلیکولها (peg) با وزن ملکولی400، 600، 1000 ، 2000 به روش های متداول و سبز سنتز و شناسایی شدند و اثر برخی متغییرهای واکنش و عوامل ساختاری بر ویژگی های فیزیکی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. در ابتدا مونومرهای debdkp و dpdkp از واکنش حلقه زایی اسیدآمینه l- لوسین (ll) و l- فنیل آلانین (lpa) به روش گرمادهی معمولی در حمام روغن وهمچنین تحت اشعه ریزموج در یکسری مایعات یونی از نوع نمکهای ایمیدازولیومی و فسفونیومی سنتز و اثر نوع حلال, زمان واکنش و نسبت حلال به اسید آمینه بر بازده محصول ها بررسی شد. تکنیک های ft-ir برای شناسایی و مطالعه آنها استفاده شد. در مرحله بعد peuu ها به روش دو مرحله ای از طریق پلیمر شدن افزایشی, در حلال nmp در غیاب کاتالیزور تحت گرمادهی معمولی در حمام روغن سنتز شد. پلیمرهای حاصل دارای ویسکوزیته dl/g 41/0-18/0 بودند. سپس اثر ورود جزء ساختاری جدید debdkp در زنجیر پلیمری و نوع پلی ال بر ویژگیهای فیزیکی مانند ویسکوزیته, میزان جدایی فاز, درصد بلورینگی و مقاومت گرمایی مورد بررسی قرار گرفت (روش 1). امکان سنتز peuu ها بر پایه پلی پروپیلن گلیکول (ppg) با وزن ملکولی1000 ,پلی تترا هیدروفوران (pthf) با وزن ملکولی1000 وپلی اتیلن گلیکولها (peg) با وزن ملکولی 1000,600,400 و 2000 با mdi و مونومر debdkp تحت تابش ریز موج در حضور مایعات یونی دمای اتاق ایمیدازولیوم دار و مایعات یونی از نوع نمک های آمونیوم چهارتایی و فسفونیومی بررسی شد. نسبت مایع یونی به مونومر ها، توان و زمان تابش بهینه شده و اثر نوع مایع یونی بر بازده واکنش و ویژگیهای فیزیکی مانند ویسکوزیته، مقاومت گرمایی ومورفولوژی پلیمرها‍‍‍‍‍‍‍‍ در توان و زمان تابش دهی بهینه, بررسی شد (روش 2). ویسکوزیته پلیمرهای حاصل dl/g62/0-08/0 بود. پلیمرها به روشهای طیف سنجی ft-ir و 1h-nmr شناسایی شده و آنالیزگرمایی آنها به کمک روشهای tga و dsc انجام شد. در قسمت پایانی پروژه، میزان تخریب زیستی پلیمرها در محیط آب رودخانه, لجن فعال و خاک غنی از کود گیاهی مطالعه شد. به منظور بررسی میزان تخریب پذیری پلیمرها سنجش هایی نظیر: افت وزن با زمان، مشاهده تغییرات ظاهری با زمان و مطالعه سطح به وسیله sem, آنالیزهای ft-ir, xrd,gpc و بررسی رفتارگرمایی پلیمرها قبل و بعد از غوطه وری در محیط تخریب به عمل آمد. کلید واژه ها: پلی (اتر- اوره- یورتان) (peuu), 6,3-دی ایزوبوتیل-2 ،5-دی کتوپیپرازین(debdkp) مایعات یونی، تخریب زیستی پلیمرها.