بررسی وضعیت تغذیه مادران باردار و سطح سرمی آهن و روی در نیمه اول بارداری و ارتباط آن با وقوع زایمان زودرس

زمینه و هدف:زایمان پره ترم(preterm ) بصورت زایمان قبل از 37 هفته کامل حاملگی تعریف می شود و عامل مهمی در بروز مورتالیتی و موربیدیتی نوزادان محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سطح روی و آهن سرم و وضعیت تغذیه مادران باردار با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک (ffq) با وقوع زایمان پره ترم انجام شده است. روش بررسی:پژوهش حاضر یک مطالعه طولی(آینده نگر)می باشد که بر روی538نفر از زنان باردار20-14هفته مراجعه کننده به درمانگاههای پره ناتال شهر تهران که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند طی مدت اردیبهشت سال89 تا اردیبهشت سال90 انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک و باروری و پرسشنامه بسامد خوراک(ffq) بود که توسط پژوهشگر آموزش دیده تکمیل گردید. داده های تغذیه ای بر اساس مقیاس rda مورد بررسی قرار گرفتند. اندازه گیری عنصر روی و آهن به ترتیب به روش اسپکتروفوتومتری جذب اتمی و کیت آهن شرکت پارس آزمون انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها داده ها با استفاده از نرم افزار n4 و spss16 و آزمون های تی مستقل ، مجذور کای، من ویتنی و anova و رگرسیون لجستیک و خطی صورت گرفت. یافته ها:میزان وقوع زایمان پره ترم در پژوهش حاضر4/8%محاسبه شد.میانگین سطح سرمی روی و آهن در گروه پره ترم بیشتر از گروه ترم بود.ارتباط میان سطح سرمی آهن و زایمان پره ترم بلحاظ آماری معنی دار بود(05/0> p) اما میان سطح سرمی روی و زایمان پره ترم ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت(05/0 p>). از نظر وضعیت تغذیه در گروه ترم و پره ترم اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد(05/0 p>). نتیجه گیری:نتایج این مطالعه نشان داد که میان سطح سرمی آهن و وقوع زایمان پره ترم ارتباط آماری معنی داری وجود دارد لذا میتوان گفت که توجه به سطح سرمی و دریافت تغذیه ای این عناصر بعنوان شاخصی جهت کمبود کافی نبوده و ارزیابی سایر عوامل نیز ضروری است.