مطالعات ساختاری پروتئین های نانوکپسوله شده در مایسل های معکوس

طیف کاربرد سامانه های مایسلی معکوس بسیار گسترده می باشد. در نتیجه با توجه به کاربردها و مزیت های فراوان سامانه ی مایسلی معکوس به ویژه در فرایندهای زیستی و تولید نانوذرات، به روش های تولید توسط این سامانه پرداخته می شود. به طوری که ابتدا مفاهیم و کاربردهای سامانه ی مایسلی، مایسلی معکوس و مواد فعال سطحی به عنوان سنگ بنای اصلی این سامانه ها را مرور کرده و سپس پروتئین ها و ساختار آنها مورد بررسی قرار می گیرد. تاکنون از روش های مایسلی معکوس برای استخراج و خالص سازی پروتئین به صورت بسیار موثر استفاده شده است، در این تحقیق تغییرات احتمالی در ساختار پروتئین میزبان ضمن فرایند نانوکپسوله سازی مورد بررسی قرار می گیرد. از آنجا که تغییر در ساختار مولکول زیستی می تواند بر خواص آن اثرگذار باشد لذا بررسی اثر ساختاری در بسیاری از موارد مثل انتقال پروتئین از بیرون بدن به داخل بدن می-تواند بسیار حائز اهمیت باشد. برای تشکیل سامانه ی مایسلی معکوس از ایزواکتان، 1-هگزانول و ستیل تری متیل آمونیوم برماید به ترتیب به عنوان حلال، کمک حلال (با نسبت حجمی 4 به 1 حلال به کمک حلال) و ماده ی فعال سطحی (با غلظت 30 میلی مولار) استفاده شده است. همچنین غلظت پروتئین در فاز آبی نیز 20 گرم بر لیتر انتخاب گردید. در این تحقیق، برای نانوکپسوله سازی پروتئین های سرم آلبومین گاوی و انسانی در سامانه ی مایسلی معکوس از روش تزریق فاز آبی حاوی پروتئین با مقدار مشخص شده ی wo به درون فاز مایسلی معکوس و از تزریق فاز آبی بدون پروتئین برای انتخاب نمونه های مرجع استفاده شده است. برای اطمینان از فرایند نانوکپسوله سازی پروتئین ها از طیف سنج مرئی- فرابنفش (uv) و برای بررسی ساختار دوم و سوم آنها از طیف سنج های سیرکولاردیکرویزم (cd) و فلوئورسانس استفاده شد و به موازت آن، برای مقایسه، آزمایش ها در فاز آبی نرمال نیز انجام گردید. نتایج نشان داد که ساختارهای دوم و سوم پروتئین های نانوکپسوله شده با ساختارهای آنها در محلول های آبی متفاوت بوده به گونه ای که با تراکم مولکول های پروتئین به تله افتاده در مایسل های معکوس و به نسبت وضعیت نرمال در فاز آبی، درصد فاز رندوم کویل به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش و فاز مارپیچ آلفا کاهش یافته است. با توسعه ی این نتایج به سامانه های دارورسانی می توان به نتایج بسیار مفیدی دست یافت.