تحلیل وضعیت موجود شیوه های کسب تکنولوژی و انتخاب شیوه مطلوب با رویکردanp و dm فازی (مطالعه موردی: صنعت لعاب سازی استان یزد)

رونق اقتصادی کشورها، صنایع و شرکت ها به مدیریت موثر تکنولوژی وابسته است. با توجه به نقش تکنولوژی در دستیابی به مزیت رقابتی، دستیابی به تکنولوژی مورد نیاز که همراستا با اهداف سازمان بوده، و نیازهای فنی و تکنولوژیکی را برآورده نماید از اهمیت بالایی برخوردار است. با توجه به تعدد شیوه های کسب تکنولوژی، ارائه الگویی که قابلیت بکارگیری روش های مختلف دست یابی به تکنولوژی را تحت شرایط مختلف ارزیابی نماید، موثر و مفید می-باشد. با توجه به اینکه صنعت لعاب استان یزد هم اینک با مسئله تغییر و تجدید تکنولوژی روبروست، هدف این پژوهش ارائه الگوی مناسب شیوه کسب تکنولوژی در این صنعت بوده است. با توجه به شیوه های متعدد دستیابی به تکنولوژی سه شیوه کلی مشارکت، ساخت و خرید مورد بررسی قرار گرفته است. برای پاسخگویی به هدف پژوهش از تکنیک هایی که در حقیقت ابزار محقق محسوب می گردد، بهره گرفته شده است. برای یافتن شیوه مناسب کسب تکنولوژی، ابتدا معیارهای تأثیرگذار بر کسب با استفاده از ادبیات، تحقیقات و مدل های مرتبط شناسایی گردیده است. برای تأیید و تعدیل معیارهای شناسایی شده از تکنیک دلفی فازی، استفاده شده است. پس از تأیید معیارها، وضعیت بنگاه های فعال در این صنعت در هر یک از معیارهای تأثیرگذار شناسایی شده و ضمن مقایسه وضعیت موجود هر یک از این معیارها با وضعیت مطلوب، شکاف های موجود با توجه به غیر نرمال بودن تمامی معیارها با بکارگیری آزمون های آماری ناپارامتریک فازی شناسایی شده تا تصمیمات مقتضی در خصوص تدوین استراتژی های مناسب در راستای بهبود وضعیت بنگاه ها اتخاذ شود. پس از شناسایی معیارها و شناسایی شکاف های موجود، در نهایت مناسب ترین شیوه کسب تکنولوژی با استفاده از مدل تلفیقیanp و dematel فازی مشخص گردیده است. این مدل مبتنی بر نظرات خبرگان، اهمیت معیارها را مشخص نموده و شیوه مشارکت را به عنوان مناسب ترین شیوه کسب تکنولوژی، تعیین نموده است. نکته قابل توجه آن است که، بنگاه ها شیوه مشارکتی را برگزینند که همگام با انتقال تکنولوژی، دانش فنی تکنولوژی نیز بصورت کامل منتقل گردد تا بتوان از وابستگی های بعدی به تأمین کنندگان تکنولوژی تا حدی اجتناب نمود.