بررسی تغییرمکان دیوارهای میخکوبی شده با روشهای عددی و تجربی و مقایسه آن با مطالعات موردی

استفاده از سیستم میخکوبی به منظور پایدارسازی گودبرداری های عمیق، در سالهای اخیر افزایش پیدا کرده است. این روش به خاطر محاسن فنی و اقتصادی و همچنین سرعت بالای اجرا، مقبولیت جهانی یافته است. در طراحی دیوارهای میخکوبی شده، مقادیر تغییرمکان دیواره نباید از حدود مجاز تجاوز نماید، به ویژه زمانیکه ساختمان یا سایر تاسیسات زیرزمینی در نزدیکی محل گودبرداری وجود داشته باشد. روشهای تعادل حدی که برای تحلیل و طراحی دیوارهای میخکوبی شده مورد استفاده قرار می گیرند، هیچگونه اطلاعی درباره مقادیر تغییرمکان دیواره، به دست نمی دهند. بنابراین استفاده از روشهای عددی مانند روش المان محدود به منظور پیش بینی مقادیر تغییرمکان دیوارهای میخکوبی شده و برای اطمینان از عدم تجاوز این مقادیر از حدود مجاز، ضروری می باشد. آئین نامه اداره بزرگراه های آمریکا (fhwa-2003)، مقادیر تغییرمکان جانبی بالای دیوارهای میخکوبی شده را بر اساس ضریبی از ارتفاع دیواره، پیش بینی می نماید. در این تحقیق سعی بر آن است که دقت تحلیلهای عددی و پیش بینی های آئین نامه ای در برآورد مقادیر واقعی تغییرمکانهای دیوارهای میخکوبی شده، مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور، هفت دیوار مورد مطالعه قرار گرفت که مقادیر تغییرمکان آنها از طریق نصب شیب سنجها در داخل دیواره و یا انجام عملیات نقشه برداری و میکروژئودزی، به دست آمده بود. این دیوارها به روش عددی و با استفاده از نرم-افزار المان محدود plaxis، مدلسازی شدند و مقادیر تغییرمکان دیوارها در مراحل مختلف گودبرداری، محاسبه گردید. مطالعه عددی هفت دیوار مذکور نشان داد که در حالت کلی، نتایج حاصل از تحلیلهای عددی از نظر مقدار و توزیع، به مقادیر واقعی تغییرمکانهای اندازه گیری شده نزدیک می باشد، با این توضیح که در قسمتهای بالایی همه دیوارها، مقادیر حاصل از تحلیلهای عددی کمتر از مقادیر واقعی به دست می آید. از دیگر نتایج مهم به دست آمده این بود که آئین نامه fhwa مقدار تغییرمکان را برای دیوارهای با ارتفاع زیاد که از خاکهای دانه ای همراه با ریزدانه غیرچسبنده (خاکهای شنی و ماسه ای همراه با سیلت)، تشکیل شده اند، خیلی کمتر از مقادیر واقعی پیش بینی می نماید.