ارزیابی اعتبار و کاربرد دوزبان خارجی تجویز شده (انگلیسی و عربی) در برنامه درسی دبیرستان های ایران

ارتقاء چند زبانگی و پیاده سازی زبان انگلیسی در سیستم آموزشی ایران دو محور اصلی پیشنهادات و اعلامیه های سیاست گذاری زبانی در ایران می باشند. این سیاست را می توان به وضوخ در تصمیم گیری های مربوط به اینکه در برنامه ی درسی مدارس بر روی کدامین زبان بیشتر کار شود. این تحقیق با حائز اهمیت فرار دادن نقش نسبی و اعتبار دو زبان عربی و انگلیسی از دیدگاه دانش آموزان دبیرستان و دانشگاه، مسائل فوق را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج تحقیق بایستی نشان دهند که دانش آموزان کدام زبان را به عنوان زبان مفید در زندگی و موقعیت کدام یک از دو زبان را به عنوان درس نامشخص می دانند. کاربرد های این تخقیق برای دبیران و سیاست گذاران حائز اهمیت می باشد و تحقیقات کیفی بیشتری بایستی انجام گردد. به هر حال شاید نتایج این تحقیق برای برخی از دبیران و سیاست گذاران خوشایند نباشد. دانش آموزان زبان را هنگامی معنی دار می دانند که آن را به عنوان ابزاری برای دریافت اطلاعات یا به کارگیری در موقعیت های ارتباطی حقیقی می یابند( کرتن و مارتینز، 1990، صفحه 202). سیاست های مبتنی بر قانون بر این پایه اند که هر دو زبان بایستی به عنوان موضوع درسی در دبیرستان ها آموزش داده شوند، و برای آزمون ورودی دانشگاه( کنکور) مطالعه شوند. عکس العمل های بسیاری در مقابل این پیشنهادات بیشتر در ضمینه ی کاربردی نبودن شان دیده می شود. تصمیمات مربوط به عملی کردن آن ها اصولاً توسط برنامه ریزان آموزش زبان، سیاست گذاران، معلمین و محققین آموزش زبان گرفته می شود. ولی آن دسته که به مدرسه می روند و تحصیل می کنند و خواهان کسب موفقیت در زندگی شان( چه از نظر اقتصادی، اجتماعی و یا از نظر اعتبار) می باشند، قالباً از شرکت در این تصمیم گیری ها و سیاست گذاری ها محروم اند. همانند همه ی جوامع معمول، افراد خواهان زندگی در جامعه ای می باشند که بتوانند در آن قدرت تصمیم گیری در رابطه با شیوه ی زندگی و دستیابی به موفقیت شان داشته باشند. در ایران، همچون بسیاری کشورهای دیگر، زبان انگلیسی ( که به عنوان زبان پیشترفت، توسعه و موفقیت اقتصادی تلقی می شود) با بسیاری از این اهداف در پیوند است( دایرز، 1999. کاموانگامالو، 2000). زبان عربی، علی رغم تعداد بسیار استفاده کنندگانش، نمی تواند در زمینه ی اعتبار زبان انگلیسی رقابت کند، از این رو هدف چند زبانه سازی کشور توسط سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزش زبان قابل دستیابی نمی باشد. این تحقیق این گونه مسائل را از زاویه متفاوتی مورد بررسی قرار می دهد، و دیدگاه دانش آموزان را نسبت به اعتبار و نقش دو زبان انگلیسی و عربی در بافت تحصیلی ایران ارزیابی می کند. به بیان دقیق تر این تحقیق تعداد 216 دانش آموز از 12 دبیرستان در 3 شهر متفاوت ایران مورد بررسی قرار می دهد. پرسش نامه ی 40 سوالی برای ارزیابی دیدگاه دانش آموزان نسبت به دو زبان مذکور طراحی گشته است که شامل سوالاتی در رابطه با سیاست گذاری های زبان آموزی، بویژه مرتبط با اعتبار و نقش دو زبان عربی و انگلیسی می باشد. پاسخ به این سوالات است که مورد بررسی قرار خواهد گرفت .