بررسی اثر بخشی قصه گویی بر ارتقاء مهارت های اجتماعی در سطح رفتارهای مربوط به خود در دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی شهر تهران 89-88

کودکان و نوجوانان به خاطر ویژگی های خاص روانی و تمایلات خاصشان به مراتب بیشتر از بزرگترها به قصه علاقه دارند.کارکرد قصه گویی تنها برای لذت بخشی و افزایش قدرت تخیل و توانایی های شنوایی و کلامی کودک نیست،بلکه در کلاس درس از قصه گویی برای انتقال مفاهیم اجتماعی بهره می گیرند.با استفاده از ادبیات و داستان های کودکان می توان مهارت های ارزشمندی را در زمینه رفتارهای اجتماعی به کودکان آموزش داد.بنابراین،این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی قصه گویی بر ارتقای مهارت های مبتنی بر رفتارهای مربوط به خود دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی شهر تهران طراحی شده است.روش پژوهش در چارچوب روشی نیمه آزمایشی در قالب یک طرح پیش آزمون-پس آزمون پیگیری با گروه کنترل صورت گرفت.به همین منظور 30 دانش آموز به صورن نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای در مقط جهارم ابتدایی انتخاب شدند و کلیه دانش آموزان در هر دو گروه،پرسشنامه مهارت های اجتماعی"ایندر بیتزن"(1992)،را دریافت نمودند.سپس به طور تصادف در هر دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه،جایگزین شدند.برنامه قصه گویی همراه با خلاصه نویسی و کار تکلیف،در طول هشت جلسه،به مدت یکماه بر روی گروه آزمایشی اجرا گردید.در حالیکه گروه گواه در طی این مدت برنامه روزانه خود را دنبال می کرد و هیچ گونه مداخله آموزشی دریافت نکردند.پس از اجرای برنامه آموزشی،محددا،چرسشنامه مهارت های اجتماعی بر روی هر دو گروه اجرا گردید.تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که قصه گویی بر ارتقای مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی در گروه آزمایش پس از پایان 8 جلسه به طور معناداری موثر بوده است.این نتایج نشان می دهد که قصه گویی قابلیت آموزش مهارت های اجتماعی را دارد همچنین می توان از قصه گویی بر ارتقاء و آموزش مهارت های بیان کردن احساسات،مراقبت از خود و رفتار مسولانه که از مهارت های اجتماعی در سطح رفتارهای مربوط به خود می باشد،استفاده کرد.