ارزیابی تأثیر استفاده از پلی سولفاید پلیمر(psp) بر خواص فیزیکی و مکانیکی قیر و مخلوط های آسفالتی

راه ها شریان های اقتصادی یک کشور و از تأسیسات زیربنایی آن محسوب می شوند. با توجه به هزینه زیاد و زمان طولانی که صرف احداث آن می شود باید در ساخت، توسعه، نگهداری و مرمت آن ها دقت فراوانی صورت گیرد تا از هدر رفتن سرمایه های ملی جلوگیری شود. قیر به عنوان چسب مخلوط آسفالتی دارای کاستی های زیادی در عملکرد خود می باشد، لذا تلاش های زیادی جهت اصلاح قیر به روش های مختلف صورت گرفته است. به دلیل ساختار شیمیائی پیچیده قیر اصلاح شیمیائی آن نافرجام مانده، از اینرو آزمایش های فیزیکی مبنای تعیین خواص و کارائی قیر قرار داده شده اند. اصلاح کننده های پلیمری قیر مهمترین عضو خانواده قیرهای اصلاح شده می باشند، از اینرو تحقیقات گسترده ای برای اصلاح قیر با انواع مختلف پلیمر و ضایعات پلیمری صورت گرفته تا ضمن بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی قیر و در نتیجه مخلوط آسفالتی بتوان هزینه تهیه پلیمر و قیر پلیمری را نیز به حداقل رساند. در این پژوهش پلی سولفاید پلیمر(psp) و پلی سولفاید پلیمر بدست آمده از ضایعات (wpsp) به عنوان یکی از اصلاح کننده های الاستومری که تاکنون برای اصلاح خواص قیر بکار گرفته نشده اند با درصد های وزنی مختلف (3،1و5 درصد) با قیر 70/60 پالایشگاه تهران مخلوط شدند و اثر آن ها بر روی خواص مختلف قیر از جمله درجه نفوذ، نقطه نرمی، خاصیت انگمی، گرانروی، درصد افت وزنی، شاخص نفوذپذیری، درجه اشتعال و خواص رئولوژیکی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند، در نهایت قیرهای اصلاح شده در مخلوط آسفالتی مورد استفاده قرار گرفتند و خصوصیات مکانیکی و دینامیکی مخلوط آسفالتی حاصل از هر نمونه قیر اصلاح شده از جمله استحکام مارشال، روانی و همچنین آزمایش خزش دینامیکی مورد بررسی قرار گرفت. استفاده از psp باعث بهبود خواص درجه نفوذ، نقطه نرمی، شاخص نفوذپذیری و خواص رئولوژیکی قیر شد ولی نسبت به قیر پایه در درجه اشتعال، افت وزنی و قابلیت کشش آن تغییری را ایجاد نکرد که در مقایسه با wpsp بکار گرفته شده با اندکی اختلاف این مقادیر نتایج مطلوب تری را به ما نشان می دهند. نتایج حاصل از آزمایش های مکانیکی آسفالت، افزایش ناچیز مقاومت مارشال و عدم تغییر روانی نمونه های ساخته شده با قیر های پلیمری را نشان می دهد، از طرفی پارامترهای حاصل از آزمایش خزش دینامیکی هر دو نوع قیر اصلاح شده در مقایسه با قیر پایه حاکی از مقاومت بالاتر آسفالت پلیمری نسبت به آسفالت معمولی در برابر شیار جای چرخ در دماهای بالا می باشد.