مطالعه نماد گرایی و استفاده از نقشمایه های بومی در نقاشی معاصر ایران -پروژه عملی:" همگونی زن و طبیعت"

فرهنگ و گذشته هر ملتی ، پشتوانه و نیروی محرک و مولد انگیزه های نوین افراد هر ملت می باشد. پژوهش حاضر مطالعه ای است بر نمادگرایی و استفاده از نقشمایه های بومی ،از عناصر کلی فرهنگی و تاریخی گرفته تا اسطوره ها، آداب و سنن بومی و محلی، مراسم مذهبی و آثار باستانی،که در آثار نقاشان معاصر ایران بکار رفته است. اگر بطور خاص نمی توان از گرایش به نمادگرایی در نقاشی معاصر ایران نام برد, اما نماد پردازی و کاربرد نقشمایه در آثار بسیاری از نقاشان معاصر و نوگرای ایران در دوره ای از تجربه هنری آنان ظهور کرده است. در روند تاریخی نقاشی معاصر ایران با نقاشی قهوه خانه ای، نگارگری نو و نقاشی نوگرا روبرو می شویم. که در این تحقیق هر کدام مجزا از لحاظ تاریخی ، ویژگی ها و گرایش به نمادگرایی و نقشمایه های بومی در آثار نقاشان مورد بررسی قرار گرفته اند. هنرمندان قهوه-خانه ای در آثارشان از اسطوره ها و مراسم مذهبی الهام گرفته اند. نگارگران معاصر برای دست یابی به هنر بومی وامدار خصوصیات و روش های کاربردی گذشتگان شدند. و موج نوگرایان که بعد از هجوم گرایش به فرهنگ غرب نیاز به هویت ایرانی را لازمه کار خود دیدند به کاربرد نمادها و نقشمایه های بومی روی آوردند که بیشتر در آثار نقاشان گروه سقاخانه ، نقاشی خط و نقاشی بعد از انقلاب اسلامی بروز یافت.