اثر اسیدهای چرب (پالمیتات و اولئات) بر مقاومت به انسولین و بیان ژن، میزان پروتئین و فعالیت آنزیم پروتئین تیروزین فسفاتاز 1b در رده سلولهای عضلانی c2c12

چاقی و دریافت رژیم غذایی پر چربی از مهمترین فاکتور های محیطی هستند که از طریق افزایش سطح اسید های چرب و فاکتور های التهابی در بافت ها و پلاسما موجب مقاومت به انسولین عضلانی می شوند. اسید های چرب اشباع عموماً باعث مقاومت به انسولین و انواع غیر اشباع موجب افزایش حساسیت به انسولین می شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش ptp1b به عنوان واسطه در اعمال اثرات اسید های چرب بر عملکرد مسیر انسولین است. برای این منظور رده سلول های عضلانی موش، c2c12، تحت تیمار با غلظت های مختلف دو اسید چرب اشباع و غیر اشباع پالمیتات و اولئات برای زمان های مختلف قرار گرفتند. سپس میزان mrna، پروتئین، و فعالیت آنزیمی این مولکول به ترتیب با استفاده از روش های real-time pcr، لکه گذاری وسترن، و کیت تجاری اندازه گیری شدند. همچنین از کشت توام غیر مستقیم میوتیوب ها و ماکروفاژ ها در حضور پالمیتات برای بررسی تاثیر التهاب ناشی از ماکروفاژ ها بر بیان پروتئین ptp1b استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تیمار با پالمیتات 75/0 میلی مولار به مدت 24 ساعت باعث القای بیان mrna (67%)، پروتئین (33%)، و فعالیت آنزیمی ptp1b (47%) می شود. همچنین این غلظت از پالمیتات باعث کاهش برداشت گلوکز و ایجاد مقاومت به انسولین در میوتیوب ها شد اما مهار فعالیت ptp1b در حضور پالمیتات مقاومت به انسولین ناشی از پالمیتات را کاهش داد. همچنین میزان افزایش سطح پروتئین ptp1b در میوتیوب ها در حضور ماکروفاژ و پالمیتات (48%) بیش از افزایش سطح این پروتئین در حضور پالمیتات تنها بود (24%). بررسی محیط کشت توام توسط الایزا نشان دهنده افزایش سینرژیستیک سطح دو سیتوکین التهابی tnf-? (57 برابر) و اینترلوکین-6 (17 برابر) پس از تیمار با پالمیتات بود. همچنین نتایج نشان داد که اولئات تاثیری بر میزان mrna مولکول ptp1b نداشته اما میزان پروتئین و فعالیت آنزیمی آن را کاهش داده و همزمان، حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد. تیمار همزمان میوتیوب ها با پالمیتات و اولئات به طور کامل مانع از القای mrna مولکول ptp1b توسط پالمیتات شد. در مجموع نتایج مطالعه حاضر حاکی از نقش ptp1b به عنوان واسطه در بروز مقاومت به انسولین عضلانی ناشی از پالمیتات بوده و کاهش آن توسط اولئات می تواند موجب بهبود حساسیت به انسولین شود. مطالعات آتی به روشن شدن اثر اولئات و سایر اسید های چرب غیر اشباع بر پیام رسانی انسولین و به خصوص، بر بیان ptp1b کمک خواهند نمود.