مقایسه اثربخشی راهبرد تدریس مبتنی بر هوش چندگانه و روش متداول بر پیشرفت تحصیلی و نگرش به یادگیری دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در درس علوم تجربی به منظور ارائه الگوی مناسب تدریس

هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی راهبرد تدریس مبتنی برهوش چندگانه با روش متداول(سخنرانی) بر پیشرفت تحصیلی و نگرش به یادگیری درس علوم دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 89-88 بود. در مجموع 53 دانش آموز دختر در دو کلاس مختلف در پایه پنجم ابتدایی در این پژوهش مشارکت داشتندکه از طریق روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند که از این تعداد 28 نفر در گروه آزمایش و 25 نفر در گروه کنترل بودند. روش مورد استفاده در این تحقیق روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه نا معادل بود. گروه آزمایش از طریق راهبرد تدریس مبتنی بر هوش چندگانه آموزش دیدند در حالی که گروه کنترل از طریق روش تدریس متداول(روش سنتی) آموزش دیدند. مدت این دوره هشت هفته بود. برای مشخص کردن اثربخشی راهبرد تدریس مبتنی بر هوش چندگانه در مقایسه با روش متداول از یک آزمون معلم ساخته پیشرفت تحصیلی شامل 30 سوأل استفاده شد. همچنین مقیاس21 سوألی نگرش به یادگیری درس علوم(اکپینر و همکاران،2009) به منظور سنجش نگرش یه یادگیری علوم مورد استفاده قرار گرفت. جهت تحلیل داده های آماری از تحلیل کوواریانس یک متغیری(ancova) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین پیشرفت تحصیلی دوگروه آزمایش(راهبرد تدریس مبتنی برهوش چندگانه ) و کنترل(روش متداول) تفاوت معنی دار وجود دارد. به عبارتی دیگر دانش آموزانی که از طریق راهبرد تدریس مبتنی بر هوش چندگانه آموزش دیده اند پیشرفت تحصیلی بالاتری به طور کلی و در کلیه سطوح شناختی(دانش، فهمیدن، کاربرد، تجزیه و تحلیل، ترکیب، ارزشیابی) نسبت به دانش آموزانی که به روش متداول آموزش دیده اند، داشته اند. همچنین نتایج تحقیق نشان دادکه در گروه آزمایش، نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری درس علوم بعد از عمل آزمایش به طور چشم گیری بالا رفته است. به عبارت دیگر در این رابطه بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار وجود داشت. واژگان کلیدی: تدریس مبتنی بر هوش چندگانه، نگرش به یادگیری درس علوم، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی