بررسی وضعیت بهداشتی و مدیریتی مرغداری های گوشتی استان تهران

از دیدگاه برنامه ریزی و توسعه، غذا از دو جنبه مختلف هم به عنوان کالایی اقتصادی و هم به عنوان یکی از محورهای اصلی توسعه اقتصادی، نقش بنیادی در تامین استقلال کشور، سلامت جامعه و افزایش کارائی نیروی انسانی دارد. در دهه های آینده تقاضا برای غذا، به دلیل رشد جمعیت و همچنین افزایش تقاضای سرانه برای هر نفر، فزونی خواهد یافت، از این رو به منظور تامین نیازهای اولیه غذایی، تدوین برنامه های صحیح اقتصادی، مدیریتی و بهداشتی در کشور دارای اهمیت ویژه ای است، به همین علت پژوهشی در زمینه مسائل مدیریتی و بهداشتی مرغداری های گوشتی استان تهران (سومین تولید کننده بزرگ گوشت مرغ در کشور) با رویکرد سنجش بهره وری کل عوامل تولید ضروری به نظر می رسد. اطلاعات این تحقیق بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده به کمک پرسش نامه از واحدهای فعال استان به دست آمده است. برای سنجش اطلاعات بدست آمده، از روش تجزیه واریانس، شاخص تورنکوئیست و تحلیل های نهایی استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس برخی از عوامل مانند آب و هوای محل استقرار، میزان تحصیلات و سابقه مدیران، ظرفیت واحد و سن گله مادر بر میزان عملکرد، تلفات، ضریب تبدیل و بهره وری واحدهای مورد مطالعه تاثیر داشته است. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد، خوراک مصرفی و جوجه یکروزه از بهره وری چندان مناسبی برخوردار نمی باشند اما با بزرگ شدن واحدها بهره وری این نهاده ها افزایش می یابد. میانگین بهره وری کل عوامل تولید واحدهای مورد بررسی9767/0 می باشد. همچنین مقایسه واحدهای کوچک و بزرگ نشان می دهد که واحدهای بزرگ از نهاده های تولید به نحو مطلوب تری استفاده می کنند. با توجه به پایین بودن بهره وری کل عوامل تولید در واحدهای مورد مطالعه و همبستگی بالای آن با نهاده خوراک پیشنهاد می شود ضمن توجه به مسائل بهداشتی در واحدها با اتخاذ تدابیر مدیریتی و روش های نوین، میانگین مصرف خوراک به ازای هر قطعه کاهش یابد.