مقایسه تراکم مواد معدنی استخوان پرش کنندگان طول، سه گام و ارتفاع و ارتباط آن با توان بی هوازی و آسیب های ورزشی آنها

چکیده یکی از مهمترین عواملی که می تواند تراکم مواد معدنی استخوان را افزایش دهد، فعالیت بدنی و ورزش می باشد. هدف از این تحقیق مقایسه تراکم مواد معدنی استخوان پرش کنندگان طول، سه گام و ارتفاع و ارتباط آن با توان بی هوازی و آسیب های ورزشی آنها بود. تعداد 30 نفر دو و میدانی کار مرد نخبه ماده های پرش طول، سه گام و ارتفاع (سن 52/3±3/21 سال، وزن 01/6±9/69 کیلوگرم و قد 6/0±82/1 متر) که حداقل دارای سه سال سابقه تمرینات منظم در رشته دو و میدانی و حضور در مسابقات لیگ کشور را داشتند در این تحقیق شرکت کردند. تراکم مواد معدنی استخوان ناحیه گردن و تروکانتر پای جهش و راهنما و همچنین مهره های اول تا چهارم کمری توسط دستگاه سنجش تراکم استخوان اندازه گیری شد. علاوه بر این از نمونه ها تست پرش عمودی بصورت جفت (سارجنت) و پرش عمودی با پای جهش و راهنما بعمل آمد. از فرمول لوییز برای تبدیل مقدار پرش سارجنت به توان بی هوازی استفاده شد. اطلاعات مربوط به آسیب نمونه ها با استفاده از فرم گزارش آسیب جمع آوری شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تراکم مواد معدنی استخوان پای جهش (3/1252 میلی گرم بر سانتیمتر مربع) پرش کنندگان بطور معناداری بیشتر از پای راهنمای (2/1236) آنها بود (05/0>p). میانگین تراکم مواد معدنی استخوان پای جهش و ناحیه کمری در گروه پرش طول بیشتر از پرش کنندگان ارتفاع و سه گام بود، اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود (05/0p). علاوه بر این بین تراکم مواد معدنی استخوان کل بدن و توان بی هوازی پرش کنندگان، همبستگی معناداری مشاهده شد (05/0>p). در خصوص آسیب ها، بین تراکم مواد معدنی استخوان کل بدن پرش کنندگان و تعداد آسیبهای استخوانی، لیگامنتی و عضلانی- تاندونی آنها، همبستگی معناداری مشاهده نشد (05/0<p). از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که بیشتر بودن تراکم مواد معدنی استخوان در پای جهش پرش کنندگان ممکن است به دلیل فشار بیشتری باشد که در حرکاتی مانند پرش، فرود و تحمل وزن، بر روی پای جهش آنها وارد می شود. علاوه بر این با استفاده از توان بی هوازی پرش کنندگان می توان میزان تراکم مواد معدنی استخوان آنها را پیش بینی نمود.