تراریزش گندم با استفاده از ژن های کیتیناز و گلوکاناز به منظور افزایش مقاومت به قارچ های فوزاریوم و ارایزیف گرامینیس

تولید گیاهچه تراریخته گندم triticum aestivum)) با استفاده از روش های انتقال ژن به واسطه اگروباکتریوم و تفنگ ژنی و نیز پلاسمید pbi121 نوترکیب حاوی ژن نشانگر انتخابی نئومایسین فسفوترانسفراز تحت کنترل پیشبر nos و همچنین کیتیناز و گلوکاناز به عنوان ژن های هدف که هر کدام به طور جداگانه تحت کنترل پیشبرcamv35s قرار دارند، بررسی شد. در تراریزش با تفنگ ژنی، ریز نمونه های جنین نارس ارقام ( لاین a، مغان، آرتا، سایسون و گاسکوژن ) پس از جداسازی، بر روی محیط کالوس دهی تولید کالوس جنین زا نمودند. سپس کالوس های جنین زا، با ذرات طلای اندود شده با پلاسمید نوترکیب بمباران شده و به محیط کالوس دهی انتخابی حاوی 50 میلی گرم بر لیترکانامایسین منتقل شدند. پس از آن جهت تولید شاخه و ریشه به محیط باززایی انتخابی حاوی ?? میلی گرم بر لیترکانامایسین منتقل شدند. بیشترین درصد تراریزش با تفنگ ژنی 8/4 درصد مربوط به رقم لاین a و بعد از آن 3/0 درصد مربوط به رقم مغان بود. در سایر ارقام هیچ گیاه تراریخته ای حاصل نشد و درصد تراریزش آن ها صفر درصد بود. تراریزش به واسطه اگروباکتریوم با استفاده از سویه های, lba4404, c58 eha101, agl1 حاوی پلاسمید pbi121 نوترکیب فوق بررسی شد. ریز نمونه های جنین نارس پس از جداسازی، با سوسپانسیون باکتری دارای پلاسمید نوترکیب هم کشت شده، سپس در محیط کالوس دهی انتخابی حاوی ?? میلی گرم بر لیتر کانامایسین قرار گرفتند. پس از آن کالوس های جنین زا انتخاب و به محیط باززایی حاوی ?? میلی گرم بر لیتر کانامایسین جهت تولید شاخه و ریشه منتقل شدند. بیشترین درصد تراریزش با اگروباکتریوم 31/0 درصد مربوط به رقم آرتا تلقیح شده با سویه c58 و پس از آن رقم آرتا تلقیح شده با سویه lba4404 با درصد تراریزش 14/0 درصد بود. در سایر ارقام و سویه ها هیچ گیاه تراریخته ای حاصل نشد و درصد تراریزش آن ها صفر درصد بود. در این تحقیق 18 گیاه تراریخته شامل 3 گیاه حاصل از روش اگروباکتریوم و 15 گیاه حاصل از روش تفنگ ژنی بدست آمد. واکنش زنجیره ای پلیمراز و آنالیز لکه گذاری dna نشان دادند که گیاهان فرضی تراریخته در مقایسه با شاهد حداقل یک نسخه از ژن های کیتیناز و گلوکاناز و نیز نئومایسین فسفوترانسفراز را در ژنوم خود دارا هستند.