بررسی ادله و کاربردهای نظارت نامحسوس از منظر فقه و حقوق

نظارت نامحسوس از جمله مباحث نوظهوری است که در جامعه و در بین عوام و حتی در بین اشخاص روشنفکر نظرات متفاوتی در رابطه با آن وجود دارد. بعضی آن را لازم و ضروی می دانند و بعضی آن را از اساس رد می کنند و برخی دیگر آن را فقط محدود به راهنمایی و رانندگی می دانند. به همین جهت در این پژوهش نظارت نامحسوس بطور ریشه ای و بنیادی مورد بررسی قرار گرفت تا نظرات شرع، عقل و اخلاق نسبت به آن مشخص گردد که در این راستا با دلایل عقلی و نقلی و بوسیله آیات قرآن کریم و روایات معصومین (ع) جواز آن به اثبات رسید و بیان شد که مطابق شریعت اسلام و قوانین موضوعه کشور ایران، نظارت نامحسوس در حریم خصوصی افراد جامعه امری حرام و غیراخلاقی است و مخالف با مقتضای حقوق شهروندی می باشد ولی اگر غرض از نظارت نامحسوس حفظ اسلام و حکومت اسلامی باشد و یا غرض ارتقاء عدالت از طریق شناسایی مفسدین و خائنین باشد و یا هدف ارتقاء فرهنگ جامعه از طریق پی بردن به ریشه های مفاسد فرهنگی و اجتماعی باشد و... در اینصورت نظارت نامحسوس نه تنها حرام و غیراخلاقی نیست بلکه واجب است. همچنین در این پژوهش 10 مورد از مهمترین کاربردهای نظارت نامحسوس مورد شرح و بررسی قرار گرفته است و دلایل شرعی و عقلی در مورد هرکدام توضیح داده شده که این توضیحات می تواند تصحیح کننده نوع نگرش اقشار جامعه نسبت به نظارت نامحسوس باشد.