تاثیر نانوسیلیس و میکروسیلیس بر روی خواص رفتاری و مکانیکی بتنهای خودتراکم سبک

بتن یکی از مهمترین مصالح ساختمانی است که از ترکیب مخلوط متناسبی از سیمان، مصالح سنگی، آب و مواد افزودنی بدست می آید. بتن دارای مقاومت فشاری زیادی است اما وزن زیاد قطعات ساخته شده با آن مشکلاتی را در سازه های بلند مرتبه بوجود می آورد. از این رو می توان با جایگزین نمودن دانه های سبک به جای سنگدانه های معمولی تا حدود زیادی این نگرانی را برطرف نمود. از دیگر عواملی که کاربرد بتن را مخصوصا در سازه های با تراکم آرماتور زیاد با مشکل مواجه می کند متراکم نمودن آن است. در مواردی مانند پایه پلها، ستونهای طبقات پایین ساختمان های بلند و ... عملا امکان ویبره کردن بتن غیر ممکن است. برای رفع این مشکل باید از بتن خودتراکم استفاده شود که باعث تراکم کامل بتن شده و سرعت بتن ریزی را بالا می برد. این نوع بتن با استفاده از فوق روان کننده ها و مواد افزودنی دیگر تولید می شود. در این پایان نامه تاثیر دو ماده افزودنی میکروسیلیس و نانوسیلیس بر روی رئولوژی بتن تازه و مقاومت فشاری بتن سخت شده ساخته شده با سبکدانه های لیکا و پرلیت مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایشهای بتن خودتراکم بر روی طرح اختلاط ها انجام یافته سپس نمونه های بتنی ساخته شده و در سنین 3، 7، 28 و 90 روز مورد آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفته-اند. نتایج مربوط به بتنهای ساخته شده با هر دو افزودنی شامل نتایج آزمایشهای رئولوژی، مقاومت فشاری و وزن مخصوص در جداول و اشکال مربوطه آورده شده اند و به بحث و بررسی در مورد آنها پرداخته شده است.