تدوین الگوی بومی شاخص های سرمایه ی فکری و اندازه گیری آنها در دانشگاه شهید چمران اهواز طی برنامه ی چهارم توسعه (1384 لغایت 1387)

هدف این پژوهش، تدوین الگوی بومی شاخص های سرمایه ی فکری و اندازه گیری آنها در دانشگاه شهید چمران اهواز طی برنامه ی چهارم توسعه است که با روش توصیفی از نوع مطالعه ی موردی به انجام رسیده است. سرمایه ی فکری یعنی مواد فکری مانند دانش، اطلاعات، مالکیت فکری و تجربه که استفاده از آن می تواند باعث ایجاد ثروت شود. طی چند دهه ی گذشته بسیاری از سازمان های صنعتی، تجاری و نهادهای پژوهشی به مدیریت و اندازه گیری سرمایه ی فکری در کنار سرمایه های دیگر پرداخته اند و از این راه مزیت های فراوانی را کسب نموده اند. در سال های اخیر، موضوع سرمایه ی فکری در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی مورد توجه قرار گرفته است. هر دانشگاهی با توجه به وضعیت خاص خود، مجموعه ای از شاخص های سرمایه ی فکری را مدون کرده و آنها را مبنای اندازه گیری سرمایه ی فکری خود قرار داده است. به همین جهت، پژوهش حاضر نیز، در چهار مرحله ی زیر اقدام به بومی سازی شاخص های سرمایه ی فکری دانشگاه نموده است: مطالعه ی منابع علمی مرتبط با سرمایه ی فکری در مراکز تحقیقاتی و دانشگاه ها به منظور شناسایی فهرستی اولیه از شاخص ها؛ بهره گیری از نظرات کارشناسان به منظور شناسایی شاخص های متناسب با ساختار دانشگاه؛ انتخاب شاخص های همسو با اهداف دانشگاه؛ شناسایی شاخص های مهم تر با استفاده از پرسشنامه ی نظرخواهی از مسئولان در موقعیت های استراتژیک دانشگاه. در نتیجه تعداد 63 شاخص به عنوان شاخص های نهایی سرمایه ی فکری دانشگاه انتخاب و مورد اندازه گیری قرار گرفتند و نرخ رشد آنها طی برنامه ی چهارم توسعه محاسبه شد. نتایج نشان می دهد که وضعیت رشد 88/71 درصد از کل شاخص های سرمایه ی فکری مطابق با اهداف دانشگاه بوده و 12/28 درصد مطابق با اهداف دانشگاه نبوده است. همچنین یافته ها نشان داد که سرمایه ی ساختاری دانشگاه از وضعیت بهتری نسبت به سرمایه ی انسانی و رابطه ای برخوردار است و این دو مولفه نیازمند برنامه ریزی و مدیریت بیشتر می باشند.