بررسی نقوش و عناصر تصویری نیایش گاه مانایی در قلایچی بوکان((اینک انسان و اسطوره))

رساله ی حاضر پژوهشی است در زمینه ی " بررسی نقوش و عناصر تصویری نیایش گاه مانایی در قلایچی بوکان" به عنوان بخشی از مستندات هنر نقاشی در حدود 600 تا 900 قبل از میلاد. نگارنده در این رساله ضمن آوردن طرح تحقیق، در راستای اهداف تحقیق به بررسی تاریخ ماناها، نحوه ی به وجود آمدن آجرها و جایگاه علمی و هنری آن ها می پردازد و ساختار و نحوه ی شکل گیری تصاویر روی آجرها و بیان اسطوره ای و تجسّمی آن ها را مورد تحلیل قرار می دهد. این رساله هرچند موشکافانه به بررسی تزئینات وابسته به نیایش گاه، مثل گونه های مختلف آجرهای لعاب دار پرداخته، امّا به گونه ای تحلیلی نیز درصدد است تا زوایای هنر مانایی و چگونگی تشکیل فرم و فضا و جایگاه هنری و علمی آنان را در این آثار از نظر شیوه ی اجرا، تکنیک ها، شناخت فرم ها و استفاده از رنگ های مختلف مورد بررسی قرار دهد. شایان ذکر است که نقاشی های اجرا شده بر روی آجرهای لعاب دار قلایچی به نسبت هنر زمان خود، خلاقانه محسوب می شود و در نتیجه به هنری با سبک طبیعی و آزادی عمل بیشتر بدل شده و هنرمندان این آثار سخن جدید و مطرحی را در حوزه ی هنر نقاشی برای بشریّت به ارمغان آورده اند و تأثیرات قابل توجهی در آثار هنری بعد از خود به جای گذاشته اند. نقوش و یافته هایی که در طول هزاران سال در دل کاخ معبد ِ قلایچی شهر ایزیرتوی باستانی مدفون شده بود، مهم ترین مدارک، اسناد و مستندی از هویّت ملی، اجتماعی، معماری و هنر تمدن مانایی به شمار می رود. مانایی ها، مهم ترین و بزرگترین دولتی بودند که در هزاره ی اول قبل از میلاد شکل گرفته و بیش از 300 سال به حیات مستقل سیاسی و فرهنگی خود ادامه داده اند.