: اثر بخشی آموزش خلق ارتباط به شیوه درمان مبتنی بر هیجان بر کاهش تعارضات زناشویی

این پژوهش به منظوربررسی میزان اثربخشی درمان مبتنی برهیجانeft(شیوه فردی وزوجی) بر کاهش تعارضات زناشویی وخلق ارتباط موثرانجام گرفت.نمونه60 نفری(30مردو30زن)ازمیان مراجعین مراکز مشاوره وشعب شورای حل اختلاف دادگستری شهرکرمانشاه وبراساس مقیاس تعارضات زناشویی تجدیدنظرشده(mcq-r)بوستانی پور،براتی وثنایی انتخاب وبا جایگزینی تصادفی درسه گروه آزمایشی ویک گروه کنترل قرار گرفتند؛سپس درمان eft به صورت زوجی وفردی در مورد گروههای آزمایشی اجراشد. آزمون(mcq-r)،به عنوان پیش آزمون وپس آزمون مورداستفاده قرارگرفت.جهت تجزیه وتحلیل 4 فرضیه اصلی وفرضیه های جانبی پژوهش واهداف آن از آزمون تحلیل واریانس f نمرات اختلافی وآزمون تعقیبی شفه در سطح 01/0 و05/0 استفاده شد. نتایج نشان دادکهeft برکاهش تعارضات وخلق ارتباط به صورت معناداری اثر بخش بودوفرضیه اول تایید شد. همچنین نتایج حاکی ازآن بود که اثربخشی eft به صورت زوجی وفردی درکل گروه نمونه تفاوت معناداری نداشت اما شیوه فردی درزنان موثرتراز شیوه زوجی بود.واین درمان در مورد زنان کارایی بیشتری داشت.نتایج جانبی هم به شرح ذیل به دست آمد: رویکرد eft درعامل کاهش همکاری،کاهش رابطه جنسی ،افزایش واکنش های هیجانی،افزایش جلب حمایت فرزند،کاهش رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر ودوستان،افزایش رابطه فردی باخویشاوندان خود ،جداکردن امورمالی ازهمدیگر بین گروههامتفاوت بود،ودر زنان نسبت به مردان،زنان نسبت به توام ،زنان نسبت به کنترل،مردان نسبت به کنترل وتوام نسبت به مردان وکنترل تاثیر بیشتری داشت.