ارتباط طراحی با ساختار ذهن و مغز

در این پژوهش ، تلاش بر آن بوده است تا هنر طراحی ، در دو حوزه ، عینی و ذهنی مورد مطالعه قرارگیرد. طراحی زبانی است که هنرمند ادراک ،اندیشه ، و خصوصیات روانی خود را مستقیمأ بیان می کند . هر اثر طراحی با عبور از هزار توی ذهن هنرمند و قدرت آفرینندگی ذهن اوست، که قابلیت ظهور می یابد. پیشرفت های حاصل در حوزه های روانشناسی ، عصب شناسی ، بافت شناسی مغز تأثیرات چشمگیری بر فلسفه ی ذهن داشته است و بیش از آنکه به مباحث متافیزیکی ذهن بپردازد ، متأثر از این علوم به بررسی مباحث مربوط به ذهن می پردازد.در تمایلات جدید برای هر رخداد ذهنی که در یک اٌرگانیسم رخ می دهد، یک زمینه ی عصبی در نظر می گیرند. فرایند ذهنی ، ناشی از رویدادهای فیزیولوژیک مغز ماست و این مغز بشر است که ذهن او را می سازد . مغز انسان بیان ژنتیکی خود را تحت شرایط محیطی انجام می دهد و ساختار عصبی خود راشکل می دهد و این ساختار در شکل گیری حیاط ذهنی ما نقش دارد و پژوهش های اخیر به این نظر، نزدیک شده اند که ساختار هنر عمیقأ در تحولات عصب شناختی ریشه دارد . طراحی ذهنی ، حاصل تجسم و تخیلی است که در ذهن هنرمند نقش بسته است .نیمکره ی راست مغز و دستگاه کناری عضو های مغزی هستند که در شکل گیری تخیل و تجسم تصویری نمود دارند. و در طراحی عینی نیز شناخت و ادراک سوژه مورد نظر ، کاملأ تحت سلطه ی دنیای ذهنی و روانی هنرمند می باشد . در طراحی برای رسیدن به بیان فردی ، استفاده آگاهانه از نقاشی کودکان و عنصر خط حائز اهمیت می باشد . زیرا خط عنصری است که بیان و ترجمان حالات هیجانی طراح را امکان پذیر می کند و هنر کودکان به عنوان عنصری است که در آن، با بیان بی واسطه ی ماهیت درونی اشیاء مواجهیم