افزایش پایداری حرارتی و مقاومت در برابر هضم خودبه خودی(autodigestion) در آنزیم پروتئاز وابسته به روی(+zn2)به روش جهش زایی هدفدار

چکیده: پایدار سازی پروتئین نسبت به حرارت توام با بهبود فعالیت، با در نظر گرفتن رابطه ی بین فعالیت و عملکرد تا حدی مشکل به نظر می رسد. zn-متالو پروتئازها از اعضای خانواده ی پروتئازهای همولوگ هستند که نسبت به مقاومت دربرابر حرارت وهضم خودبه خودی با یکدیگر متفاوت هستند. موتاسیون های (ala39? pro) و (thr63?phe)واقع بر سطح یک zn-متالوپروتئاز جدید از salinivibrio proteolyticus طراحی شد. دو جهش جدید توسط روش جهش زایی هدفمند ایجاد شده، سپس پارامتر ها ی بیوشیمیایی و سینتیکی، پایداری حرارتی و مقاومت در برابر autodegradation واریانت ها مورد بررسی قرار گرفت. واریانت ها در وکتور بیانی pqe-80l کلون شده بودند. حداکثر میزان بیان با دما ی ?c30، غلظت mm iptg1 و در محیط کشت lb به دست آمد. بعد از تخلیص آنزیم با ستون q-سفارز کروماتوگرافی، مقاومت در برابر حرارت و هضم خودبه خودی جهش یافته ها مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی اثرات ساختاری موتاسیون ها، طیف سنجی فلورسانس ذاتی و دورنگ نمایی دورانی در محدوده ماورای بنفش دور، به ترتیب به عنوان شاخص های ردیابی ساختار ها ی سوم و دوم مورد استفاده قرار گرفت. در این جهش یافته ها مقاومت در برابر هضم خودبه خودی و پایداری حرارتی تا حدودی نسبت به آنزیم وحشی افزایش داشت. همچنین پارامتر های سینتیکی نیز نسبت به آنزیم وحشی تا حدودی تغییر یافته بودند. کلمات کلیدی: مهندسی پروتئین، هضم خود به خودی، متالو-پروتئاز ها و طیف سنجی