بررسی رابطه میان عوامل شخصیتی و میزان قانون پذیری (انضباط اجتماعی) با توجه به پایبندی مذهبی

چکیده پژوهش حاضر بر آن است تا عوامل شخصیتی موثر بر قانون پذیری(انضباط اجتماعی) را با توجه به پایبندی مذهبی در بین شهروندان تهرانی با استفاده از روش توصیفی مورد بررسی قرار دهد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه شهروندان بالغ بالای 18 سال شهر تهران می باشد .در این تحقیق 375 نفر از افراد بالای 18 سال (منطقه 3) شهر تهران به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته های تحقیق نشان می دهند: - بین عوامل هشت گانه شخصیت در عوامل برونگرایی، اضطراب، انعطاف پذیری، استقلال، سازگاری، قدرت رهبری و استقلال تفاوت معناداری در بین گروه های سه گانه پایبندی مذهبی در(سه سطح بالا متوسط و پایین ) وجود ندارد ولی این تفاوت در کنترل غرایز و خلاقیت معنادار است. میانگین نمره کنترل غرایز افرادی که پایبندی مذهبی بالایی داشتند بیشتر از دو گروه دیگر و میانگین خلاقیت درافراد با پایبندی مذهبی پایین، بیشتر ازدوگروه دیگر بود. بر اساس آزمون تعقیبی توکی نمره کنترل غرایز ،در بین افراد با پایبندی مذهبی زیاد و افراد با پایبندی مذهبی کم متفاوت است. ضمنا نمره خلاقیت در بین افراد با پایبندی مذهبی زیاد و افراد با پایبندی مذهبی کم تفاوت دارد. نتیجه پژوهش نشان داد هرچه افراد اجتماعی تر و سازگار تر می شوند قانون پذیر تر می شوند و عامل مذهب می تواند تاثیر معنا داری بر رابطه این دو عامل ایفا کند. نتایج نشان داد که کسانی که دارای ناپایبندی و به ویژه دوسوگرایی مذهبی هستند و در زمینه پایبندی مذهبی هنوز به ثبات لازم نرسیده اند در زمینه انضباط اجتماعی احتمالا آسیب پذیر ترند. این افراد در زمینه عواملی که به سلامت روانی و ثباط هیجانی مربوط است دارای مشکل هستند. واژگان کلیدی: انضباط اجتماعی(قانون گرایی)، عوامل شخصیت، پایبندی مذهبی، عوامل مرتبه دوم