بررسی جایگاه و کاربرد زبان های فارسی و کردی در اورامانات (شهرستان های پاوه، جوانرود، روانسر و ثلاث باباجانی)

در این تحقیق تلاش شده است تا به بررسی جایگاه و کاربرد زبان های فارسی و کردی در اورامانات (شهرستان های چهارگانه ی پاوه، جوانرود ، روانسروثلاث باباجانی) پرداخته شود. در این تحقیق از میان شهرستان های چهارگانه ی منطقه ی اورامانات به عنوان جامعه آماری، 450 آزمودنی با توجه به جدول مورگان به عنوان جامعه ی آماری نمونه به صورت تصادفی انتخاب شده اند. آزمودنی ها براساس گروه سنی (زیر ده سال، 11 الی 16، 17 الی 25، 26 الی 65 و 65 به بالا)، سطح تحصیلات (بی سواد، ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان، دیپلم، فوق دیپلم، لیسانس، فوق لیسانس و دکترا)، جنس (مرد و زن) و زبان مادری همسر (کردی و غیر کردی) انتخاب شده اند. در این تحقیق از پرسشنامه اصلاح شده الگوی پژوهشی پاراشر (1980) استفاده شده است. از آزمودنی ها خواسته شده که دو گونه ی زبانی فارسی و کردی را در شش حوزه ی اجتماعی خانواده، دوستی، همسایگی، داد و ستد، آموزش و اداری براساس یک میزان چهار گزینه ای «همیشه»، «اغلب»، «بعضی وقت ها» و «هیچ وقت» مشخص کنند. پرسشنامه شامل 36 سئوال است که براساس درجه رسمیّت حوزه ها به ترتیب از غیررسمی به رسمی مرتب شده اند. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، اطّلاعات توسط کامپیوتر پردازش شدند. روش های آماری آزمون ت جفت و واکاوی واریانس یک سویه جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق به کار گرفته شده است. واکاوی یافته ها نشان می دهد که اختلاف در استفاده از دو زبان فارسی و کردی توسط گروه های مختلف سنی، تحصیلی، جنسی و افراد متأهل با همسر کرد و غیر کرد از نظر آماری معنی دار می باشد. به نوعی که افراد جوان و تحصیل کرده نسبت به بقیه در حوزه های اداری، آموزشی و دوستی از زبان فارسی نسبت به بقیه حوزه ها بیشتر استفاده می کنند.