اثرات استرس شوری بر میزان ماندگاری و برخی فاکتورهای تنظیم اسمزی در روده بچه ماهیان دو تابستانه آزاد خزر در اوزان مختلف

به منظور مقایسه تفاوت ساختاری و تنظیم اسمزی ساک های پیلوریک در بچه ماهیان هم سن (دو تابستانه) آزاد خزر در اوزان مختلف (5، 10، 15، 20، 25 و 30 گرم)، در دو محیط آب شیرین و لب شور (ppt13)، تعداد 360 قطعه بچه ماهی پس از رقم بندی به تعداد مساوی 30 قطعه ای و نگهداری به مدت یک ماه مورد استفاده قرار گرفتند. در حالیکه تلفات معنی داری در آب شیرین دیده نشد، در آب لب شور میزان تلفات 25%، 20% و 8% به ترتیب برای وزن های 5، 10 و 15 گرم ثبت شد و مرگ و میری در سایر اوزان در آب لب شور مشاهده نگردید. مشاهدات نشان داد که، در بچه ماهیان 15 گرمی نسبت به سایر اوزان پس از انتقال به آب لب شور، مساحت بافت انتروسیت، تعداد انتروسیت ها در واحد سطح و میزان حضور آنزیم na+, k+- atpase در ساک های پیلوریک بطور معنی داری بیشتر است. اندازه گیری هورمون های gh, igf-1, t3, t4 سرم خون نشان داد که، پس از انتقال بچه ماهیان به آب لب شور میزان این هورمون ها کاهش می یابد. در ادامه بررسی میزان بیان ژن آنزیم na+, k+- atpase (زیر واحد ?1a) و کوترانسپورتر nkcc در بخش های مختلف روده نشان داد که با افزایش وزن بچه ماهیان از 5 گرم به 25 گرم میزان بیان ژن آنزیم na+, k+- atpase زیر واحد ?1a و کوترانسپورتر nkcc در ساک پیلوریک و رکتوم افزایش می یابد. میزان بیان ژن کوترانسپورتر nkcc پس از انتقال به آب لب شور افزایش معنی داری داشت. میزان بیان این ژن در بافت رکتوم بیشتر از ساک پیلوریک بود. جمع بندی نتایج تحقیق حاضر مبین آن است که، بچه ماهیان 5 گرمی بدلیل مشکلاتی از قبیل خنجری شدن و چسبیدگی ویلی های ساک های پیلوریک، حضور کم آنزیم na+,k+,atpase و بیان ژن کم زیر واحد 1a? این آنزیم پس از انتقال به آب لب شور توانایی تنظیم اسمزی را نمی توانند داشته باشند. همچنین بچه ماهیان 25 گرمی نیز بدلیل آداپته شدن کامل به آب شیرین، تورم و پارگی ویلی های ساک های پیلوریک، حضور کم آنزیم na+,k+,atpase، پس از انتقال به آب لب شور توانایی خوبی برای تنظیم اسمزی ندارند. ولی بچه ماهیان 15 گرمی به دلیل نزدیکی به اتمام زمان اسمولتیفیکاسیون، آمادگی بهتری برای رویارویی با تغییرات اسمزی محیط دارند.