شناسایی خاک های شور منطقه سروستان با استفاده از فنون سنجش از دور

تعیین وسعت و نحوه توزیع تخریب خاک یکی از ارکان اصلی مدیریت صحیح اراضی است. سنجش از دور، با توانایی منحصر به فرد خود در اندازه گیری از طریق فضا و در زمان های مختلف، یک ابزار توانمند در شناسایی ، تهیه نقشه وکنترل کردن شوری خاک به عنوان یکی از عوامل عمده تخریب خاک در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. هدف اصلی تحقیق حاضر ارزیابی قابلیت تصاویر modisدر شناسایی خاک های شور با استفاده از نمونه بر داری مستقیم خاک، در دشت سروستان استان فارس می باشد. تصاویر با استفاده از پارامتر های مداری زمین مرجع شدند. نمونه برداری خاک با روش طبقه بندی شده تصادفی صورت گرفت. به منظور تخمین پارامترهای شوری خاک از یک مدل همبستگی گام به گام استفاده شده است که در آن باندهای خام، تبدیل های طیفی و رادیومتری به عنوان متغیر مستقل و پارامترهای شوری خاک به عنوان متغیر وابسته بوده است. ارزیابی مدل ها با استفاده از خطای نسبی تخمین و تایید، مجذور میانگین مربعات خطا، ضریب تبیین و ضریب کارایی انجام گرفت. با استفاده از تمامی نمونه های خاک در برپائی مدل تخمین نتایج قابل توجهی حاصل نشده است. بررسی نشان می دهد که خوشه بندی براساس سری های خاک منطقه سبب همبستگی بهتر در بین متغیرهای مدل می شود. پایداری مدل ها با افزایش ضریب تبیین و ضریب کارایی و کاهش خطاها بطور قابل توجهی افزایش یافته است. نتایج نشان می دهد که تصاویر modis با در نظر گرفتن اطلاعات سری خاک منطقه باعث بهبود امکان تشخیص پارامترهای خاک می شود. اعمال تبدیل طیفی باندها نیز به تشعشع اغلب باعث کاهش خطا و افزایش ضریب کارایی و ضریب تبیین مدل ها می شود. ورود باندهای حرارتی به مدل ها نشان دهنده نقش موثر آنها در شناسایی فاکتورهای شوری خاک است.