تحلیلی بر مکان گزینی بیمارستان های تخصصی و فوق تخصصی و راهکارهای باز توزیع آن ها به منظور خدمات رسانی بهینه(نمونه موردی شهراصفهان)

مراکز بیمارستانی تخصصی و فوق تخصصی به عنوان یکی از انواع خدمات بهداشتی- درمانی امروزه بیش از سایرخدمات درمانی تحت تاثیر افزایش جمعیت و مهاجرت برای بهره مندی از خدمات آن ها از طرف متقاضیان می باشند. از آن جا که دستیابی به خدمات مراکز بیمارستانی تخصصی و فوق تخصصی در اسرع وقت و به دور از مشکلات ترافیکی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، بنابراین توزیع متعادل این خدمات با هدف حداکثر کردن کارایی و اثربخشی آن ها مستلزم مکان گزینی بهینه به گونه ای است که بیشترین هماهنگی و همخوانی را با کاربری های سازگار داشته باشد و از نظر وضعیت دسترسی نیز در شرایط مطلوب باشند. هدف در این پژوهش تحلیل مکان گزینی مراکز بیمارستانی تخصصی و فوق تخصصی و راهکارهای بازتوزیع آن ها به منظور خدمات رسانی بهینه در شهر اصفهان می باشد. به منظور جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته تهیه، و از نرم افزارهای آماری «spss» و « excel» و آزمون های خی دو و کندال، برای تجزیه و تحلیل داده های آماری جهت بررسی نقش فرامنطقه ای بیمارستان های تخصصی و فوق تخصصی استفاده شده است. طبق نتایج بدست آمده از پردازش داده های آماری، بیمارستان های تخصصی و فوق تخصصی دارای نقش فرامنطقه ای بوده و بیشترین مراجعات به این مراکز توسط وسایل نقلیه شخصی و به دلیل کمبود امکانات تخصصی در مجاورت محل سکونت و استفاده از امکانات تخصصی تر بوده است. این امر لزوم بازتوزیع مراکز بیمارستانی تخصصی و فوق تخصصی را به جهت ایجاد مشکلات بسیار برای این کلان شهر ایجاب می کند. همچنین جهت بررسی وضعیت مکان گزینی مراکز بیمارستانی تخصصی و فوق تخصصی از نرم افزارهای(autocad 2004) و ( arc gis 9/2) استفاده شده است. در فرایند بررسی وضعیت مکان گزینی مراکز بیمارستانی به بررسی سازگاری و عدم سازگاری کاربری های شهری با مراکز بیمارستانی و نیز شبکه ارتباطی پرداخته شد. نتایج حاصله نشان می دهد که از این نظرمراکز بیمارستانی به غیر از بیمارستان امید و فیض در وضعیت بهینه بوده و از نظر دسترسی به شبکه ارتباطی نیز به غیر از بیمارستان امید سایر مراکز بیمارستانی در وضع مطلوب می باشند.