بررسی اثر توکسیسیته doxorubicin محصور در لیپوزوم با بار منفی و خنثی بر علیه رده سلولی mda-mb-231
پایان نامه
- وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه پیام نور - دانشگاه پیام نور استان تهران - دانشکده علوم پایه
- نویسنده بصیر ملک پور
- استاد راهنما محمدرضا جلالی ندوشن رضا حاجی حسینی صادق منصوری
- سال انتشار 1389
چکیده
مقدمه: سرطان پستان یکی از مهمترین معضلات بهداشتی درمانی در میان زنان است و هیچ سرطانی برای خانم ها نگران کننده تر از سرطان پستان نیست. داروهای ضد سرطان بدلیل ناهمگونی بافت سرطانی و فشار درونی آنها به سختی وارد بافت می شوند و این امر سبب کاهش پاسخ مطلوب به دارو شده و نیز سمیت داروهای تجویز شده را افزایش می دهد. جهت غلبه براین مشکل امروزه از یک روش درمانی جدید بنام حاملین دارو یا سیستم انتقال دارو استفاده می شود. لیپوزوم ها بعنوان یکی از این سیستم های انتقال دارو شناخته شده اند. مواد و روش ها: لیپوزوم های حاوی بار الکتریکی منفی از طریق اختلاط مواد شیمیایی دستیل فسفات، کلسترول و فسفاتیدیل کولین به نسبت 1:2:1 تهیه گردید. بعلاوه لیپوزوم های فاقد بار الکتریکی به طریق مشابه از ترکیب فسفاتیدیل کولین- کلسترول به نسبت 1:1 تهیه گردید. سپس لیپوزوم ها با غلظت های 5، 2، 1، 0/5و 0/2 میلی گرم بر میلی لیتر با داروی doxorubicin پر شدند. میزان سمیت سلولی غلظت های مشابه داروی dox آزاد در برابر داروی dox محصور در لیپوزوم های مذکور در زمان های 24، 48 و 72 ساعت مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت. نتایج با آزمون t مورد آنالیز آماری قرار گرفت و معنی دار بودن یا نبودن آن در مقایسه با گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان می دهد که سمیت سلولی داروی dox محصور در لیپوزوم بدون بارالکتریکی نسبت به دارو در حالت آزاد بیشتر است، بطوریکه سمیت سلولی در غلظت 5 mg/ml دارو در دوره زمانی 24، 48 و 72 ساعت در لیپوزوم بدون بارالکتریکی به ترتیب مقادیر 88/37، 91/7و 93/4 بدست آمد بطوریکه میزان سمیت سلولی دارو به حالت آزاد در غلظت و زمان مشابه به ترتیب مقادیر72/34، 79/41 و 79/9 بدست آمد. همچنین میزان سمیت سلولی داروی محصور در لیپوزوم دارای بار منفی نسبت به داروی آزادکاهش قابل توجهی نشان داد بطوریکه در غلظت mg/ml 5 و برای دوره زمانی 24، 48 و 72 ساعت درصد سمیت سلولی داروی محصور در لیپوزوم با بارمنفی به ترتیب مقادیر 59/40، 67/28 و 74/56 بدست آمد. نتیجه گیری: لیپوزوم های بدون بارالکتریکی توانایی افزایش اثر سمیت سلولی داروی dox را در مقایسه با شکل آزاد دارا هستند. در نتیجه می توان از این اشکال دارویی جهت بهبود تأثیر داروی dox و کاهش اثرات سمی آن پس از تکمیل این آزمایشات در شرایط محیط زنده بدن بیمار یا حیوان مدل استفاده کرد.
منابع مشابه
مقایسه اثر سمّیت سلولی داروی دوکسوروبیسین به شکل آزاد و محصورشده در لیپوزوم با بار منفی و بدون بار الکتریکی با رده سلولی MDA-MB-231 (سرطان پستان)
متن کامل
مقایسه اثر سمّیت سلولی داروی دوکسوروبیسین به شکل آزاد و محصورشده در لیپوزوم با بار منفی و بدون بار الکتریکی با رده سلولی mda-mb-۲۳۱ (سرطان پستان)
مقدمه : سرطان پستان یکی از مهم ترین معضلات بهداشتی درمانی زنان است. به دلیل ناهمگونی و سختی این بافت های سرطانی، امروزه از لیپوزوم ها به عنوان سیستم های انتقال دارو بدرون این سلول ها استفاده می شود. مواد و روش ها : لیپوزوم های حاوی بار الکتریکی منفی با اختلاط ترکیبات دستیل فسفات، کلسترول و فسفاتیدیل کولین (1:2:1) و فاقد بار الکتریکی از ترکیب فسفاتیدیل کولین- کلسترول (1:1) تهیه شد. سپس لیپوزوم...
متن کاملتاثیر پوشش نشاسته بر میزان زیست‌سازگاری نانوذرات مغناطیسی آهن بر رده سلولی MDA-MB-231
هدف از این پژوهش، تهیه و بررسی اثرات سایتوتوکسیک نانوذرات آهن زیست‌سازگار شده با نشاسته بر رده سلولی MDA-MB-231 میباشد. در این تحقیق، نانوذرات اکسید آهن با پوشش نشاسته به روش هم‌رسوبی تهیه گردید. جهت ارزیابی‌های سلولی، نانوذرات مغناطیسی پوشش‌دار و بدون پوشش با غلظت‌های 240، 180، 120، 60 و g/mlµ 30 بر رده سلولی MDA-MB-231 در زمان‌های 24، 48 و72 ساعت تیمار گشت. در نهایت اثر زیستایی سلول با استفا...
متن کاملبررسی تغییرات بیان ژن RKIP در رده سلولی MDA-MB-231 سرطان سینه پس از تیمار بی‌وزنی
جاذبه از مهمترین نیروهای وارده بر موجودات زنده روی زمین است که در طول حیات، بر سلولها، مولکولها و در نتیجه بر کل ارگانیسم تاثیرگذار است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر بی وزنی شبیه سازی شده بر تغییرات بیان ژن سرکوب گر متاستاز RKIP در رده سلولی MDA-MB-231 سرطان سینه میباشد. مواد و روش ها: به منظور اعمال بی وزنی، سلولهای سرطانی، به مدت یک روز و سه روز بر روی دستگاه کلینواستت قرا...
متن کاملاثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...
متن کاملاثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
نوع سند: پایان نامه
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه پیام نور - دانشگاه پیام نور استان تهران - دانشکده علوم پایه
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023