أمثال و حکم در شعر ابن سنان االخفاجی

أمثال و حِکَم از قدیمی ترین انواع میراث فرهنگی بشر هستند و پیشینه آن ها بیشتر از شعر و خط است . أمثال در حُکم آیینه زندگی بشر دیروز و امروز می باشد و از این حیث منبعی موثق برای مطالعه زندگی مادی و معنوی او به شمار می آید. شاعران با توجه به ویژگی های امثال و حکم یعنی ایجاز، وضوح و بیان معنای عمیق و رسا همواره برای بیان منظور خود از این نوع ساختار ادبی استفاده کرده اند و حتی برخی بیت ها، خود مَثَل شده اند. ابن سنان خفاجی نویسنده شیعی قرن پنجم هـ.ق و از شاعران دولت بنی مرداس در حلب است. او صاحب کتاب معروف «سرالفصاحه» و یک دیوان شعر است، که ضرب المثل ها و حکمت های عربی بسیاری را در خود جای داده است. در این تحقیق بعد از بیان اسلوب و انواع أمثال و شناخت جنبه های اهمیت آن به مطالعه و بررسی و استخراج امثال و حکمی که ابن سنان در شعر خود به کار برده و یا ابتکار کرده، پرداخته شده است همچنین منشأ و خاستگاه آن امثال آورده شده است. قابل ذکر این که وی با استفاده از این ویژگی نه تنها به شعر خود غنی و استحکام بخشیده بلکه در القای منظور خود به مخاطب تأثیر فراوان گذاشته است. او با آگاهی از امثال و حکم عربی و تأثیری که در اقناع مخاطب دارد، شعرش را در هر موضوعی که سروده، مدح، ذم، هجو،رثا، ارشاد و نصیحت، در قالب ضرب المثل و حکمت بیان کرده است.