میزان پرداختن به فرهنگ بومی و محلی در برنامه های عصر گاهی شبکه های استانی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و رابطه آن با میزان آشنایی و علاقه مندی برنامه سازان

امروزه رسانه های محلی در نظام ارتباطی کشورها از جایگاه ویژه ای برخوردارند و کشور ما نیز از این امر مستثنی نیست. با توجه به اینکه کشور ما ایران، دارای تنوع فرهنگی و قومی قابل توجهی است، بی شک رسانه های محلی با پرداختن به مظاهر فرهنگهای محلی و بومی، عامل مهمی در تقویت، حفظ و انتقال این فرهنگهای محلی به نسلهای آینده به شمار می روند. بنابر این شبکه های استانی صدا هم که از رسانه های محلی به شمار می روند یکی از وظایف مهمشان پرداختن به فرهنگ بومی و محلی است. با این رویکرد پایان نامه حاضر به دنبال بررسی میزان پرداختن به فرهنگ محلی و در کنار آن رابطه ویژگیهای فردی برنامه سازان با میزان پرداختن به فرهنگهای محلی در شبکه های استانی صدای جمهوری اسلامی ایران براساس بررسی برنامه عصرگاهی به عنوان یکی از پر مخاطب ترین برنامه ها در این شبکه ها می باشد . در این پژوهش با استفاده از نظریه کارکردگرایی و مستندات موجود کارکرد رسانه های محلی را برشمردیم، سپس به مقوله فرهنگ و تاثیر جهانی شدن بر آن پرداخته ایم و نظرات تعدادی از نظریه پردازان را در این خصوص بیان کرده ایم. به دنبال آن بحث تنوع فرهنگی و تکثرگرایی و همچنین اعلامیه جهانی یونسکو را درخصوص تنوع فرهنگی مطرح کرده و در پایان به تعریف رادیو محلی و ویژگیهای آن پرداخته ایم. روش اصلی تحقیق، تحلیل محتواست. در این پژوهش 96 برنامه عصرگاهی یک و نیم ساعته که در طول مدت یک هفته از 16 شبکه استانی صدای جمهوری اسلامی ایران پخش شده مورد تحلیل قرار گرفته است. تحلیل محتوای این برنامه ها به ما نشان داد که در برنامه های عصرگاهی شبکه های استانی صدا به مظاهر فرهنگ محلی به شکل مطلوب و قابل انتظار پرداخته نمی شود و این شبکه ها به طور کلی در زمینه حفظ و تقویت فرهنگ محلی که یکی از مهمترین کارکردهای رسانه محلی محسوب میشود، عملکرد ضعیفی داشته اند و به تنوع و بقای فرهنگهای محلی توجه چندانی نداشته اند.