تولید یک پروتئین کایمریک، متشکل از نواحی اتصال دهنده نروتوکسین بوتولینوم تیپ های a, b,e و مقایسه پتانسیل ایمنی زائی آن با شش نوع پپتید ایمنی زا در مدل حیوانی موشی

نوروتوکسین های بوتولینوم، پروتئین های بسیار سمی هستند که از یک زنجیره سنگین (100کیلو دالتون) و یک زنجیره سبک (50 کیلودالتون) تشکیل شده اند. دارای هفت سروتیپ (a-g) و مسئول سندروم بوتولیسم هستند. در این مطالعه، پلی پپتید هایی به طول 54، 45 و 48 اسید آمینه، به ترتیب از سروتیپ های a, b, e نوروتوکسین های بوتولینوم انتخاب و با استفاده از یک لینکر آب گریز به هم متصل و پس از بررسی های بیوانفورماتیک و بهینه سازی ژن، پروتئین کایمر حاصل در میزبان اشرشیاکلی بیان شد. پروتئین کایمر، پس از خالص سازی با روش الیزا و وسترن بلات تایید شد. برای ارزیابی توان مصونیت زایی، پروتئین کایمر به گروه های موشی تزریق شد و تولید آنتی بادی و مصونیت زایی آن بررسی شد. نتایج، نشان دهنده آنتی ژنیسیتی و مصونیت زایی آن بود. همچنین، این پروتئین به مرغ تزریق شد. آنتی بادی مرغی تولید شده در مرغ، از زرده تخم مرغ ها تخلیص شد و توان خنثی سازی آن به شکل خوراکی در مدل موش مطالعه شد. نتایج، نشان داد که این آنتی بادی، توان خنثی سازی نوروتوکسین های بوتولینوم را ندارد. همچنین، در این تحقیق، برای هر یک از نوروتوکسین های بوتولینوم، دو پپتید اپی توپی ( به استثنای تیپ e که یک اپی توپ انتخاب شد) به طول 19 اسید آمینه، انتخاب شد و به تنهایی و یا به همراه پپتید سیناپتوتاگمین ( به عنوان گیرنده نورروتوکسین های بوتولینوم) به گرو های موشی تزریق شدند. همه پپتید ها به غیر از پپتید تیپ e توانستند در موش، آنتی بادی تولید کنند، اما نتوانستند اثر نوروتوکسین های فعال را خنثی نمایند. تزریق پپتید سیناپتوتاگمین به همراه پروتئین کایمر و پپتیدهای تیپ a وb اثرات متفاوتی در پاسخ ایمنی موش به آنتی ژن های مذکور داشت. پاسخ ایمنی موش ها به پپتید های اپی توپی تیپ های aو b در حضور این پپتید گیرنده، سرکوب شده ولی در مورد پروتئین کایمر، تحریک شد. نتایج این تحقیقات نشان دادکه پروتئین کایمر، از خاصیت آنتی ژنی و توان مصون سازی همزمان علیه سه سروتیپ را دارد. اما، آنتی بادی مرغی این توان را ندارد. همچنین پپتید های آنتی ژنی توان ایمنی زایی را ندارند.