رابطه حرارت محیط با تغییرات هورمونی و بافتی غده تیروئید در گوسفند

هدف از این مطالعه بررسی اثر حرارت محیطی بالا و متوسط تابستان روی ساختار و پروفایل اندوکرینی تیروئید در بره های نر در حال رشد بود. 20 راس بره متولد پاییز بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. حیوانات از ماه اردیبهشت تا ماه مهر 1386 در محوطه بیرون (تعداد 10 راس) تحت حرارت محیطی (50-31 درجه سانتی گراد) و یا داخل اتاقک خنک (32-26 درجه سانتیگراد) نگهداری شدند. حداکثر دمای محیطی هر دو محیط روزانه یاداشت می شد. غلظت سرمی t3 و t4 بین دو گروه در سراسر مراحل آزمایش مقایسه شد. در انتهای مطالعه حیوانات ذبح شده و تیروئید آن ها تحت آزمایشات هیستوپاتولوژی قرار گرفت. نتایج نشان داد که حداکثر دمای محوطه بیرونی بطور معنی داری بالاتر از دمای داخل اتاقک بود. غلظت t3 در بین دو گروه بطور معنی داری بالاتر بود بطوری که در دمای بالا، t3 سرم بطور مشخصی کمتر از دمای پایین محیط بود. اگرچه تفاوت معنی داری در t4 سرم ما بین دو گروه وجود نداشت ولی غلظت در گروه نگهداری شده در اتاقک خنک به شکل قابل توجهی بیشتر بود. مطالعات هیستوپاتولوژی تیروئید تغیرات ساختمانی را در هر گروه مشخص نمود. ضایعات تیروئیدی مشاهده شده در دو گروه گوسفندان ساکن در محوطه بیرونی و داخل اتاقک بترتیب برابر است با کیست اولتیمو برانشیال (33 و 31%)، آتروفی فولیکولی (50 و 29%)، هایپرپلازی سلول های فولیکولی (0 و 5%)، کیست برانشیال ( 7 و 14%)، التهاب لنفوسیتی تیروئید (0 و 5%) و متاپلازی سلول های پوششی سنگفرشی ( 6 و 5%).نتایج تحقیق نشان داد قرار گرفتن بره های در حال رشد در معرض درجه حرارت محیطی بالا سبب کاهش ترشح t3 می گردد و ممکن است تاثیرات زیان آوری روی کارایی بره ها داشته باشد.