بررسی ساخت و نقش های گروه ها در گویش مازندرانی (لهجه ی بهشهری) براساس نظریه ی اصول و پارامترها

این تحقیق به بررسی ساخت و نقش های نحوی گروه ها در گویش مازندرانی لهجه ی بهشهری بر اساس نظریه ی اصول و پارامتر ها می پردازد. گروه های نحوی موجود در این گویش ساختی پیچیده و نقش های نحوی متنوعی دارند. این گروه ها در بسیاری موارد ویژگی هایی دارند که آنرا از برخی از گویش ها و زبان های دیگر متمایز می کند. وجود ساخت پس اضافه ای، صفت ملکی و هسته انتها بودن از ویژگی های مهم ساخت گروه ها در این گویش است. نظریه ی اصول و پارامتر ها که این تحقیق بر اساس آن شکل گرفته است، یکی از معروفترین نظریه ها در عرصه ی زبان شناسی است. بررسی صورت گرفته از ساخت و نقش های نحوی گروه ها در این گویش براساس نظریه ی اصول و پارامتر ها جهانی بودن این نظریه را تأیید می کند. در انجام این تحقیق علاوه بر استفاده از اطلاعات و شمّ زبانی نگارنده و آثار مکتوب، از اطلاعات زبانی دیگر گویشوران بومی نیز استفاده شده است. این کار با انجام مصاحبه، ضبط گفتار آنها و استخراج داده های مورد نظر صورت گرفته است. این پژوهش در چهار بخش تنظیم شده است. در بخش اول یا مقدمه به هدف تحقیق، و روش تحقیق اشاره شده است. در این بخش هم چنین اطلاعاتی درباره ی استان مازندران، شهرستان بهشهر، گویش مازندرانی و لهجه بهشهری داده شده است. در بخش دوم، بطور اجمال اطلاعات آواشناختی مربوط به همخوان ها و واکه های موجود در این گویش ذکر شده است. در بخش سوم، نظریه اصول و پارامتر ها معرفی و شرح داده شده است. سرانجام در بخش چهارم که مهمترین بخش این پژوهش است، ساخت و نقش های نحوی گروه ها در این گویش بررسی شده است.