مقایسه روشهای مختلف پایش پوشش کیاهی در منطقه بیابانی عین خوش دهلران با استفاده از rs و gis

بیابانزایی،تخریب سرزمین و کاهش توان بیولوژیک در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. منطقه دهلران منطقه ای خشک در جنوب تا جنوب شرقی استان ایلام است و بیابانزایی از معضلات اصلی این منطقه است. هدف اصلی از اجرای این تحقیق دوساله،ارزیابی روند بیابانزایی منطقه در دوره 1990- 2006 است که مبتنی بر درک تغییرات پوشش گیاهی می باشد. در انجام این پژوهش،از نمونه گیری های صحرایی، تصاویر ماهواره ای ونرم افزارهای مربوطه بهره گرفته شد. نمونه گیری های صحرایی در نقاط مختلفی از منطقه انجام شد. پردازش های لازم بر روی تصاویر صورت گرفت و تک بانهای شاخص های گیاهی تولید شدند. بین داده های پوشش زمینی و ارزش طیفی پیکسلهای متناظر آنالیز همبستگی صورت گرفت. بهترین نتیجه همبستگی برای شاخص های pvi1،savi ، wdviبه دست آمد. تصاویر به دو کلاس پوشش و غیر پوشش تقسیم شدند. سپس دقت نقشه ها ارزیابی شد که بالاترین دقت مربوط به نقشه حاصل از pvi1 بود. در این نقشه سطح پوشش گیاهی برای سال 1990 معادل 469/268 هکتاربه دست آمد که برای سال 2006، به 475/173 هکتار تقلیل یافت.سپس با آشکار سازی تغییرات،مشخص شد که از کل مساحت منطقه 11/10 درصد آن دچار تغییر شده که 55/75 درصد تغییرات دارای گرایش پسرونده و 21/12 درصد تغییرات دارای گرایش پیشرونده بوده است.