اثر حاد دو نوع تمرین اکسنتریک و کانسنتریک بر برخی عوامل اکسایشی و ضد اکسایشی زنان فعال دانشکاه الزهرا

در این مطالعه، اثرات حاد دو نوع تمرین اکسنتریک و کانسنتریک بر برخی عوامل اکسایشی و ضد اکسایشی خون زنان رشته تربیت بدنی دانشگاه الزهرا تعیین شد.بیست و چهار دانشجوی دختر به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند که به صورت تصادفی در 3 گروه: کنترل ( میانگین سن 0/18 ± 20/52 و میانگین شاخص توده بدنی 0/43 ± 21/15 ، بدون اجرای تمرین)، گروه تمرین اکسنتریک( میانگین سن 0/49 ± 21/37و میانگین شاخص توده بدنی 0/49 ± 20/82 ، اجرای تست الستد پشت به صفحه نمایشگرتا حد واماندگی) و گروه تمرین کانسنتریک( میانگین سن 0/36 ± 20/66 میانگین شاخص توده بدنی 0/58 ± 21/46، اجرای تست الستد رو به صفحه نمایشگر تا حد واماندگی ) تقسیم شدند. آزمودنی ها فعالیت را با میانگین شدت 75/88 % از حداکثر ضربان قلب و میانگین زمان اجرای 10 دقیقه انجام دادند. از آزمون شونده ها در دو نوبت ( یک ساعت قبل از شروع تمرینات، بلافاصله بعد از انجام فعالیت ) نمونه های خونی برای سنجش ضد اکسایش غیر آنزیمی ((gsh، شاخص فشار اکسایشی (mda) و ظرفیت ضد اکسایشی تام (tac) اخذ گردید. برای اندازه گیری پارامتر های بیوشیمیایی از روش رنگ سنجی شیمیایی استفاده شد. همچنین از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه جهت بررسی اختلاف بین گروهی برای هر متغیر،از آزمون t گروه های همبسته جهت بررسی اختلاف درون گروهی برای هر متغیر و از آزمون تعقیبی شفه در صورت وجود اختلاف معنی دار بین گروهی استفاده شد.در نتیجه، میزان tac,mda,gsh در پلاسما بعد از تمرین اکسنتریک و کانسنتریک نسبت به قبل از تمرین افزایش معنی دار داشت(p<0.05)، البته این افزایش در میزان tac پلاسما در کروه تمرین کانسنتریک معنی دار نبود . در ضمن تغییرات در میزان tac,mda,gsh پلاسما در دو گروه تمرین اکسنتریک و کانسنتریک پس از تمرین در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت، همچنین تغییرات در میزان پارامترهای بیان شده در بین دو گروه تمرین اکسنتریک و کانسنتریک بعد از تمرین تفاوت معنی داری نداشت. در مجموع با توجه به مدت و شدت تمرین کردن آزمون شونده ها در این پژوهش، بهبود ظرفیت های ضد اکسایشی مشاهده شد.