بررسی میزان دز رسیده به نوزادان با استفاده از کدهای مونت کارلو و دزسنج های گرمالیان در پرتونگاری ساده از قفسه سینه در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان مرکز طبی کودکان تهران

در دوره داخل رحمی و نوزادی بدن دچار تغییرات فیزیولوژیکی می گردد تا نوزاد قادر به ادامه حیات خارج از رحم باشد. در این دوران نوزاد نسبت به عوامل محیطی نامطلوب مانند پرتوهای یونساز آسیب پذیر است. در بسیاری از بیماریهای نوزادان به ویژه نوزادان نارس و نوزادان دارای ناهنجاری مادرزادی متعدد تنها راه تشخیص پرتونگاری پرتو ایکس است که به دفعات انجام می شود و منجر به پرتو گیری نوزاد بیمار و سایرین می شود و نیاز به دزسنجی برای تعیین دز دریافتی نوزاد و کارکنان بخش nicu وجود دارد. دزسنجی با استفاده از دزسنج های گرمالیان انجام شد. برای صحت نتایج به دست آمده با استفاده از کدهایی مونت کارلو مقدار دز به دست آمد. با شبیه سازی دزسنج های گرمالیان مقدار دز رسیده به نوزاد در سطح پوست محاسبه شده است. نتایج حاکی از وجود همخوانی مناسبی بین نتایج تجربی حاصل از اندازه گیری با دزسنج های گرمالیان و نتایج حاصل از شبیه سازی است. همچنین در این مطالعه با استفاده از کد mcnp4c مقدار دز دریافتی نوزاد بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان مرکز طبی کودکان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران با استفاده از مدل طرحوار مشابه با نوزاد ودر نظر گرفتن بافت مناسب هر اندام محاسبه و با نتایج تجربی مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد دز رسیده به نوزادان بستری در این بخش در حد بالایی است. در پژوهش هایی که مرکز راهنمای اروپایی انجام داده است مقدار دز بالا ناشی از تابشهای پراکنده، فقدان حفاظتهای تابشی مناسب، مولد های قدیمی و نشت تابش، ولتاژ پایین است.