بررسی الکتروفیزیولوژیک نورونهای قشر هسته اکومبنس و ارتباط ناحیه تگمنتوم شکمی با آن بدنبال تجویز مورفین در موش سفید بزرگ آزمایشگاهی

سیستم دوپامینرژیکی مزولیمبیک که از ناحیه تگمنتوم شکمی (vta) به هسته اکومبنس (nac) انشعاب می دهد برای آغاز تقویت اوپیوئیدها و اثرات مرتبط با پاداش داروها لازم و ضروری است. در مطالعه حاضر که در دو بخش رفتاری و الکتروفیزیولوژی صورت گرفت، به ترتیب اثرات غیرفعال سازی برگشت پذیر vta بر اکتساب ( acquisition) و بیان ( expression) ترجیح مکان شرطی القاء شده (cpp) توسط مورفین و همچنین اثرات غیرفعال سازی برگشت پذیر vta بر فعالیت الکتریکی نورون های قشر هسته اکومبنس در موشهای سفید بزرگ آزمایشگاهی انجام گردید. در این آزمایش ها مجموعاً 210 موش نر سفید بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار مورد استفاده قرار گرفت. در بخش رفتاری مطالعه، میکرواینجکشن یکطرفه و دوطرفه لیدوکائین 2% جهت غیرفعال سازی برگشت پذیر vta در طی اکتساب و بیان cpp القاء شده توسط مورفین صورت گرفت. نمره شرطی شدن و مسافت طی شده توسط حیوانات بوسیله نرم افزار اتوویژن ثبت گردید. در بخش الکتروفیزیولوژی مطالعه فوق، میزان و الگوی فعالیت نورونی بخش قشری nac، پیش و پس از تزریق لیدوکائین یا سالین به داخل vta و تزریق زیر جلدی مورفین یا سالین برای مدت 90 دقیقه با استفاده از روش ثبت تک واحدی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از بخش رفتاری نشان داد که تزریق دوطرفه و نه یکطرفه لیدوکائین به داخل vta به طور معنی داری اکتساب (0/01>p) و بیان (0/05>p) ترجیح مکان شرطی القاء شده توسط مورفین را در مقایسه با گروه های میکرواینجکشن سالین متناظر با آن کاهش می دهد. علاوه بر این میکرواینجکشن لیدوکائین به داخل vta هیچ اثری بر روی فعالیت حرکتی حیوانات در این آزمایش ها نداشت. در بخش الکتروفیزیولوژی، غیرفعال سازی برگشت پذیر vta به صورت یک طرفه موجب تغییر الگوی پاسخدهی نورون های قشر هسته اکومبنس همان سمت به تزریق زیر جلدی مورفین گردید. نتایج حاصل از مطالعه حاضر موید این نظریه است که ناحیه تگمنتوم شکمی نقش مهمی را در اکتساب ترجیح مکان شرطی القاء شده توسط مورفین ایفا کند. علاوه بر این، به نظر می رسد که هیچ نوع عدم تقارن عملکردی در ناحیه تگمنتوم شکمی برای اکتساب و بیان ترجیح مکان شرطی القاء شده توسط مورفین در موش ها وجود ندارد.