بهبود عملکرد جاذب ارتعاشات با کنترل نیمه فعال با استفاده از میرایی و سفتی متغیر

کاهش ارتعاشات سازه ها و ماشین آلات صنعتی همواره یکی از موضوعات مهم تحقیق برای مهندسان بوده است. از آثار زیان بار ارتعاشات بیش از اندازه می توان به کاهش عمر خستگی قطعات و یا تخریب سازه های مهندسی بر اثر پدیده تشدید اشاره نمود. روش های مختلفی برای از بین بردن ارتعاشات نامطلوب وجود دارد و یکی از موثرترین این روش ها استفاده از جاذب های ارتعاشات کوک شده می باشد. علیرغم مزایای فراوان جاذب های ارتعاشات، نوع غیرفعال این وسیله دارای معایبی می باشد، مانند کاهش شدید بازده جاذب بر اثر خروج از تنظیم و یا تغییر فرکانس تحریک ورودی. برای غلبه بر این مشکلات روش های گوناگونی ارائه شده اند، که از آن جمله می توان به جاذب های تطبیق پذیر و جاذب های نیمه فعال اشاره نمود. در این تحقیق طرح جدیدی از یک جاذب ارائه شده است که می توان آن را ترکیبی از جاذب های تطبیق پذیر و نیمه فعال دانست. در این طرح جدید سعی شده است تا با استفاده از دو دمپر قابل کنترل، سفتی و میرایی سیستم را به صورت بی درنگ و همزمان کنترل نمود و از این طریق مقدار ارتعاشات سیستم اصلی را بیشتر از مدل های پیشین کاهش داد. در ابتدا توضیحاتی در مورد انواع جاذب های پیشین و همچنین اطلاعاتی در مورد ام - آر دمپرها آورده شده است. سپس نحوه ایجاد سفتی و میرایی متغیر توضیح داده شده و طرح پیشنهادی و روابط حاکم بر آن معرفی شده اند. در ادامه مدل شبیه سازی عددی طرح ایجاد شده و پس از بهینه سازی پارامترهای مدل، از آن برای بررسی رفتار دینامیکی جاذب استفاده شده است. برای بررسی کارایی طرح پیشنهادی، نتایج با نتایج حاصله از جاذب غیرفعال و یک نوع جاذب نیمه فعال که هر دو به صورت بهینه تنظیم شده اند، مقایسه شده است. در انتها نیز خصوصیات طرح پیشنهادی، از جمله معایب و مزایای آن ذکر شده است.