مقایسه تغییرات متوسط وزن ملکولی pet با استفاده از پلیمریزاسیون در فاز جامد(ssp) و بسط دهنده های زنجیره ملکولی

پلی اتیلن ترفتالات (pet) به عنوان ماده پلیمری جهت تولید الیاف سنتزی و بسیاری کاربردهای جدید، مورد استفاده قرار گرفته است. pet به دلیل خصوصیاتی که از ساختار آن حاصل می شود،مورد استفاده قرار می گیرد. در کل، شیمی ماده در طول سنتز مواد و تغییرات شیمیایی صورت گرفته در طول واکنش های قبل از رآکتور، اثرات زیادی روی کاربردهای این ماده می گذارند. افزایش وزن ملکولی یکی از مواردی است که روی کاربرد نهایی این ماده اثر گذار می باشد. در این تحقیق سعی بر این است که دو روش افزایش وزن ملکولی-بسط دهندگی زنجیر و پلیمریزاسیون در فاز جامد- به صورت جداگانه و همزمان با هم، مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور آزمایشات بر پایه اضافه کردن یک بسط دهنده مناسب (اپوکسی رزین سه عامله) به مذاب pet در فاز اول تحقیق، و انتقال ماده حاصله به رآکتور ssp در فاز دوم، صورت می گیرد. در انتها به بررسی اثر بسط دهنده و اثر پلیمریزاسیون در فاز جامد، به طور جداگانه و همراه با هم، روی خواص پلیمر از قبیل وزن ملکولی و گروه های انتهایی، پرداخته می شود. به منظور بررسی خواص پلمیر، آزمایشاتی از قبیل ویسکوزیته ذاتی، تیتراسیون گروه های انتهایی، پراش اشعه ایکس و ftir روی نمونه مورد نظر انجام می گیرد. مجموعه نتایج حاکی از آن است که وزن ملکولی نمونه های عمل شده در فاز جامد به تنهایی، افزایش قابل توجه و بیشتری نسبت به نمونه های عمل شده با بسط دهنده، نشان می دهند، و این در حالی است که نمونه های عمل شده با بسط دهنده در مرحله اول و عمل شده در فاز جامد در مرحله دوم، کاهشی را در وزن ملکولی بیان می کنند. این امر می تواند به دلیل مصرف شدن گروه های انتهایی در فاز مذاب، از طریق بسط دهنده باشد، به طوریکه پس از انتقال به فاز جامد با کمبود گروه های انتهایی مورد نیاز مواجه بوده و در نتیجه شرایط ssp نه تنها با عث افزایش وزن ملکولی نمی شود، بلکه دچار تخریب حرارتی در دمای بالای رآکتور شده و وزن ملکولی آن کاهش می یابد.