تراکم پذیری گروهی به عنوان یک توصیف گر جدید در مطالعات qsar و مطالعه برهمکنش بین بازهای dna و rna با ترکیبات کلردار شده فنل

در قسمت اول با استفاده از مفهوم تراکم پذیری اتمی، تراکم پذیری گروهی برای 165 ترکیب آلیفاتیک محاسبه می شود. با استفاده از تراکم پذیری های گروهی دو توصیف گر جدید برای تمایز ملکول های ایزومر تعریف می- شوند. این توصیف گرها برای پیش بینی فعالیت بیولوژیکی لگاریتم عکس غلظت بازدارنده 50% رشد log(1/igc50) تترا هیمنا پیریفورمیس مورد استفاده قرار می گیرند. توصیف گر اول تـراکم پذیری گروهی تصحیح شده نامیده می شود که به این صورت gβ*(va/vb) =g βm تعریف می شود. که در این رابطه va و vb به ترتیب حجم ملکولی ایزومر مورد نظر و ایزومر مـبنا در نظر گرفته شده اند. توصیف گـر دوم بصورت gβ*v=-(∂v/∂p)t تعریـف می شود. نتایج نشان می دهند که دو توصیف گر به درستی قادر به پیش بینی رفتار بیولوژیکی این ترکیبات هستند. اما gβ*v ضرایب همبستگی بهتری با log(1/igc50)نشان می دهد. همچنین انتخاب ایزومر مبنا برای gβm تا حدودی اختیاری است و این مسـئله دقت این توصیف گر را کاهش می دهد. برای محاسبه حجم ملکولها از روشهای محاسباتی و چگالی استفاده گردید. نتایج نشان می دهند که استفاده از چگالی برای پیش بینی رفتار بیولوژیکی مورد نظر ترکیبات مناسب تر بوده و ضرایب همبستگی بالاتری ارائه می کند. در قسمت دوم رابطه میان انتقال بار بر پایه الکتروفیلیسیتی (ect) و کسر تعداد الکترونهای مبادله شده از سیستم a به b (∆n) برای پیش بینی اثر کلروفنل ها بر روی بازهای dna و rnaمورد بررسی قرار میگیرد. اگر برای هر دسته از ترکیبات کلروفنل با استخلاف های مشابه علامت های ect وn ∆ یکسان باشند، نشان دهنده اینست که هر دو پارامتر نتایج مشابهی را ارائه میکنند و می توان از ectبه جایn ∆ استفاده کرد. نتایج نشان میدهند که این دو پارامتر در پیش بینی برهمکنش کلروفنل ها با همه بازهای dna و rna علامت یکسانی ندارند و از این رو نمی توان بطور دقیق انتقال بار از کلروفنل به بازهای dna و rna و بالعکس را با استفاده از ect پیش بینی کرد. همچنین رابطه میان ect و اختلاف الکتروفیلیسیتی ω∆ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهند که این دو پارامتر رابطه خطی مناسب با ضریب همبستگی بالا و شیب کاملا یکسان برای برهمکنش کلروفنل ها با بازهای dna و rna نشان می دهند. برای محاسبه ect نیاز به محاسبه سختی و پتانسیل شیمیایی است که این دو پارامتر از دو روش استفاده از تقریب کوپمن و استفاده از پتانسیل یونش و الکترونخواهی محاسبه شدند. برای محاسبه الکتروفیلیسیتی علاوه بر دو روش بیان شده از تابع شبه مورس نیز استفاده گردید. بعلاوه استفاده از دو روش محاسباتی هارتری- فاک و تابعیت چگالی برای محاسبه انرژی نشان می دهند که روشهای اخیر نتایج مطلوب تری را ارائه می کنند.