ویژ گی های فیزیکی و شیمیایی منابع فیبری غیر علوفه ای و اثر آنها بر برخی پارامترهای تخمیری و تولیدی در گاوهای شیری

در آزمایش اول خصوصیات فیزیکی و شیمیایی 8 منبع فیبری غیر علوفه ای (nffs) شامل: پوسته سویا (بدون دانه و حاوی دانه)، پوسته آفتابگردان، پوسته پسته، پوسته بادام زمینی، پوسته تخم پنبه، سبوس گندم و تفاله چغندر قند؛ 3 ماده خوراکی علوفه ای شامل: علف یونجه، سیلاژ جو و سیلاژ ذرت بررسی شدند. nffs دارای جرم حجمی توده ای (bd) بالا (0/578-0/243 گرم در میلی لیتر)، لیگنین بالا و ظرفیت نگهداری آب (whc) اندک بودند. ماده خشک و ماده آلی محلول (som، گرم در لیتر) در پوسته آفتابگردان اندک (0/7 و 0/62) و در پوسته پسته زیاد بود (به ترتیب 6/25 و 4/16). در میان تمام مواد خوراکی whc بیشترین همبستگی را با adf و خاکستر داشت، اما بیشترین همبستگی بین whc با bd و ظرفیت بافری (bc) در nffs مشاهده شد. در میان تمام مواد خوراکی bd دارای بیشترین همبستگی با ndf و nfc بود. در nffs، bd دارای بیشترین همبستگی با adf و som بود. در تمام مواد خوراکی bc دارای بیشترین همبستگی با خاکستر و خاکستر محلول، و ph دارای همبستگی زیادی با بخش های محلول بود. در nffs همبستگی بین bc با خاکستر، ترکیبات دیواره سلولی، بخش های محلول و ph زیاد بود. هنگامی که تنها از nffs برای تهیه بهترین مدل پیش بینی کننده استفاده شد، ضریب تبین برای اکثر مدل های پیشنهادی در مقایسه با زمانی که از تمام مواد خوراکی استفاده شد، افزایش یافت. بهترین مدل مربوط به تخمین som و bc در nffs مشاهده شد (0/995=r2). در آزمایش دوم از 8 گاو شیرده هلشتاین در یک طرح مربع لاتین در 4 دوره 19 روزه و به صورت آزمایش فاکتوریل استفاده شد. تیمارهای آزمایشی از دو اندازه قطعات علف یونجه (5 و 20 میلی متر) همراه با دو سطح پوسته سویا (صفر و یا 50 درصد جایگزین علف یونجه) بود. جیره های آزمایشی از 60 درصد کنسانتره و 40 درصد علوفه تشکیل شده بود و دارای 57/1 انرژی خالص شیرواری، 1/17 درصد پروتئین خام، 5/31 درصد ndf تشکیل شده بود. گاوهایی که از جیره حاوی پوسته مصرف کردند شیر بیشتری تولید کردند ( p<0/05) اما چربی ( p<0/01) و ph مدفوع کمتری ( p<0/01) داشتند. اندازه قطعات و پوسته سویا منجر به افزایش pef و pendf جیره شدند ( p<0/01). اندازه قطعات بلند یونجه منجر به افزایش تولید چربی شیر ( p=0/09)، افزایش زمان نشخوار به ازای ndf مصرفی ( p=00/07) و قابلیت هضم ظاهری ndf (05/0p=) شد. در حالی که پوسته سویا باعث کاهش زمان نشخوار به ازای مصرف pendf (08/0p=) و کاهش قابلیت هضم ظاهری ndf (06/0p=) شد. اندازه قطعات بلند یونجه منجر به افزایش ماده خشک مدفوع بر روی الک های 4≥، 0/425≥و 0/3≥ میلی متری گردید. در آزمایش سوم تأثیر اندازه قطعات علف یونجه و پوسته سویا بر جمعیت باکتری های سلولیتیک در شکمبه گاوهای شیری در آزمایش قبل و همچنین سنتز پروتئین میکروبی در جیره های حاوی پوسته سویا در آزمایش تولید گاز بررسی شد. استفاده از اوره دو با نشاندار با نیتروژن-15 نشان داد که سنتز پروتئین میکروبی در جیره های حاوی پوسته سویا بطور معنی داری کاهش یافت ( p<0/01). تولید گاز، ماده خشک ناپدید شده و راندمان سنتز پروتئین میکروبی در انکوباسیون به مدت 17 ساعت در جیره های آزمایشی تفاوتی نداشت. در آزمایش چهارم اثر اندازه قطعات علف یونجه و پوسته سویا بر تخمیر شکمبه، تجزیه پذیری ماده خشک و قابلیت هضم ظاهری در 4 گوساله که در سطح نگهداری تغذیه می شدند در قالب طرح مربع لاتین بررسی شد. پوسته سویا ph شکمبه را در زمان های 2، 3 ، 5 و 6 ساعت پس از تغذیه و مدفوع را کاهش داد ( p<0/01). پوسته سویا تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک را در زمان های ابتدایی افزایش و با افزایش زمان انکوباسیون کاهش داد. پوسته سویا قابلیت هضم ظاهری چربی خام و ndf را به ترتیب افزایش ( p<0/01) و کاهش ( p<0/11) داد.